کاهش ابعاد فناوری، کاری است که ما توانسته‌ایم در سال‌های اخیر انجام دهیم. هدف بعدی تا حدودی با این مسئله گره خورده است. بسیاری از شرکت‌ها اخیرا بر روی این‌که چگونه می‌توانیم پردازشگرها را بر روی اجزای زندگی خودمان، نظیر لباس‌هایمان، قرار دهیم تا اینترنت اشیاء تحقق پیدا کند، تحقیق می‌کنند. این کاری است که پژوهشگران دانشگاه ایالتی ارگون در مورد آن تلاش می‌کنند.
اخیرا تیمی از مهندسانِ دانشگاه ایالتی ارگون (Oregon) موفق به کشف روشی شده‌اند که نانوذرات را با هم ترکیب کرده تا یک ابزار کاربردی کوچک به نام" سینترینگ یا پخت" ایجاد شود. روش فعلی که از دمای بالا برای این فرآیند استفاده می‌کند، می‌تواند در صورت استفاده از مواد بادوام، مناسب باشد. روش دانشگاه ایالتی ارگون که پخت فوتونی نامیده می‌شود، از یک لامپ زنون دمای پایین استفاده می‌کند که در ناحیه وسیعی پخش می‌شود، تا یک لایه نازک نانوماشینی ایجاد شود. از آن‌جایی که فرآیند جدید در دمایی حداقل 2 برابر کمتر انجام می‌شود، می‌تواند برای چاپ یک لایه نازک نانومقیاس حتی بر روی کاغذ نیز استفاده شود. علاوه بر این، این روش 2 برابر سریع‌تر است و نزدیک به 10 مرتبه بازده انرژی بالاتری دارد که این موضوع موجب می‌شود فرآیند تولید سریع‌تر و ارزان‌تر انجام گیرد.
اخیرا تیمی از مهندسانِ دانشگاه ایالتی ارگون (Oregon) موفق به کشف روشی شده‌اند که نانوذرات را با هم ترکیب کرده تا یک ابزار کاربردی کوچک به نام" سینترینگ یا پخت" ایجاد شود. روش فعلی که از دمای بالا برای این فرآیند استفاده می‌کند، می‌تواند در صورت استفاده از مواد بادوام، مناسب باشد. روش دانشگاه ایالتی ارگون که پخت فوتونی نامیده می‌شود، از یک لامپ زنون دمای پایین استفاده می‌کند که در ناحیه وسیعی پخش می‌شود، تا یک لایه نازک نانوماشینی ایجاد شود. از آن‌جایی که فرآیند جدید در دمایی حداقل 2 برابر کمتر انجام می‌شود، می‌تواند برای چاپ یک لایه نازک نانومقیاس حتی بر روی کاغذ نیز استفاده شود. علاوه بر این، این روش 2 برابر سریع‌تر است و نزدیک به 10 مرتبه بازده انرژی بالاتری دارد که این موضوع موجب می‌شود فرآیند تولید سریع‌تر و ارزان‌تر انجام گیرد.
محققان بر روی روشی کار می‌کنند که در صورت موفقیت قادر خواهد بود ادوات الکترونیکی را بر روی یک ورقه کاغذ پیاده‌سازی کند. نکته کلیدی این فناوری استفاده از دماهای پایین است تا بتوان بر روی کاغذ و پلاستیک نیز از آن استفاده نمود.
این فناوری در صورتی که بتواند با موفقیت برای موقعیت‌های تولیدی استفاده شود، باعث حیرت صنعت خواهد شد. راجیو مالهوترا استادیار مهندسی مکانیک در دانشگاه ایالتی ارگون در مورد این فناوری می‌گوید :«دمای پایین‌تر نکته کلیدی است. ما می‌خواهیم با هزینه‌های کمتر این محصولات نانوفناوری را بر روی موادی نظیر کاغذ و پلاستیک چاپ کنیم، که در دماهای بالاتر ممکن است بسوزند یا ذوب شوند. ما در حال حاضر می‌دانیم که این کار ممکن است و چگونه باید آن را انجام دهیم. ما باید قادر باشیم فرآیندهای تولیدی را خلق کنیم که بدون ازدست‌دادن کیفیت هم سریع و هم ارزان باشند.»
به گزارش سایت فناوری های همگرا (NBIC)،کاربردهای این فناوری می‌توانند تغییر کنند: از الکترونیک انعطاف‌پذیر تا حسگرهای زیست‌پزشکی پوشیدنی و سلول‌های خورشیدی بهبودیافته. محققان دانشگاه ایالتی ارگون با 2 تولیدکننده خصوصی همکاری خواهند کرد تا تجهیزات اثبات‌کننده این مفهوم را در آزمایشگاه خود ایجاد کنند. اگر این پروژه مطابق با برنامه پیشرفت کند، قدم بعدی تولید تجاری خواهد بود. شاید چند سال دیگر شما این خبر را به عنوان یک داستان دیجیتال در یک روزنامه فیزیکی مطالعه کنید.
No tags for this post.