در این بررسی آمده است شکار بیش از حد میمون‌ها و پرندگان در جنگل‌های استوایی که به از دست رفتن این گونه‌های جانوری منجر شده باعث افزایش انتشار گاز کربن می‌شود زیرا این حیوانات تاثیر چشمگیر در پخش کردن دانه‌ها و بذرها و در نتیجه حقظ بقای درختان بزرگ و سخت‌چوب دارند.
جنگل‌های استوایی 40 درصد تمامی کربن موجود در سطح زمین را ذخیره می‌کنند و بریدن درختان موجب انتشار حدود 15 درصد گازهای گلخانه‌ای می‌شود که گرمای جهانی را به همراه دارد.
درختان چوب سخت و کلفت و ضخیم ذخایر خوبی از کربن به حساب می‌آیند اما دارای دانه‌ها و بذرهای بزرگی هستند که تنها از طریق فضولات پرندگان درشت منتشر می‌شوند. هرچند این موجودات بزرگ‌جثه به دلیل شکار بی رویه متحمل آسیب شده و به این مفهوم خواهد بود که درختان چوب سخت با درختان چوب نرم که دارای دانه‌های کوچکتر هستند و کربن کمتری ذخیره می‌کنند، جایگزین می‌شوند.
پرفسور «کارلوس پرس» از دانشگاه آنگلیای شرقی انگلیس گفت: در بسیاری از مناطق استوایی این جانوران عظیم بیرون از مناطق حفاظت شده و حتی داخل نواحی حفاظت شده از بین رفته‌اند در حالی که درختان چوب‌سخت برای پخش شدن دانه و بذرهایشان به این حیوانات نیاز دارند.
به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، پرس همچنین افزود: سیاست‌ها برای کاهش انتشار گاز کربن از کشورهای استوایی در ابتدا روی جنگل‌زدایی تمرکز دارند اما بررسی‌های ما نشان می‌دهد کاهش جمعیت این حیوانات بزرگ خطر جدی را متوجه حفظ ذخایر کربن جنگل‌های استوایی می‌کند.
No tags for this post.