کهکشان راه شیری، گازهای ستاره ساز کهکشان های مجاور خود را جذب می کند

سیناپرس: ستاره شناسی با نام Kristine Spekkens  فعال در کالج سلطنتی نظامی کانادا، در مصاحبه ای مطبوعاتی توضیح می دهد که پس از میلیاردها سال از تعامل بین کهکشان ها، تقریبا کهکشان های کوتوله همانند ستاره ها شکل می گیرند که می توان آنها را در فاصله های بسیار دور پیدا کرد.

این ستاره شناس و همکارانش به پژوهش گسترده در این رابطه پرداختند و اعلام کردند که کهکشان های کوچک که در امتداد لبه های مارپیچی کهکشان راه شیری قرار دارند، عاری از گاز هیدروژن ستاره ساز هستند. جاذبه کهکشان راه شیری گازهای این کهکشان های کوچک را که به کهکشان های کوتوله کروی شکل معروف هستند، جذب می کند و همچنین این جاذبه و گرانش، این کهکشان ها را در نزدیکی خود نگه می دارد و در حقیقت مجموعه ای از کهکشان ها را می سازد که خود بزرگترین آنها محسوب می شود.

به طور کلی می توان گفت که کهکشان راه شیری، کهکشان های نامنظم کوتوله خیلی دور را نیز برای جذب هیدروژن با ارزششان به سوی خود می کشاند.

خانم Spekkens در مقاله ای که به تازگی در این رابطه در مجله  فیزیک نجومی منتشر کرد، توضیح می دهد که در نقطه ای از کهکشان ما، کهکشان راه شیری، جایی که کهکشان های کوتوله قرار دارند، عاری از هر گونه اتم خنثی هیدروژن است در حالی که فراتر از تقریبا هزار سال نوری از لبه کهکشان راه شیری، کهکشان ها به طور نامنظم سرشار از هیدروژن هستند.

محققان با استفاده از تلسکوپی جدید با کارکرد دقیق، فوق العاده و باورنکردنی به این نتایج دست یافته اند که مشروح این گزارش  توسط National Science Foundation's Green Bank Telescope in West Virginia ارائه شد.

جذب هیدروژن این کهکشان ها توسط کهکشان راه شیری بیشتر شبیه یک ترفند پونزی (Ponzi scheme عملیات سرمایه‌گذاری کلاه‌بردارانه) است. محققان می گویند که فشار گرانشی متراکم هاله کهکشان راه شیری – یک دیسک داغ پلاسما – همراه با چرخش مداری کهکشان های کوچک، باعث می شود که کهکشان های مجاور به آرامی همه هیدروژن خود را از دست بدهند در نتیجه این عملیات توانایی ساخت ستاره های جدید را از دست خواهند داد.  

منبع 

No tags for this post.