هدف از پژوهشی که به تازگی توسط محققان ایرانی انجام شده است، مقایسه رشد اجتماعی، ابراز گری هیجانی و خود كارآمدی بین نظامیان ورزشكار و نظامیان غیر ورزشكار است. جامعه آماری تشکیل دهنده پژوهش حاضر شامل كلیه نظامیان ورزشكار شاغل در ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
بین نظامیان ورزشكار و نظامیان غیر ورزشکار از لحاظ متغیرهای رشد اجتماعی، ابراز گری هیجانی و خود كارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد
از میان این جامعه آماری، تعداد 90 نفر (45 نفر ورزشكار و 45 نفر غیر ورزشکار) از نظامیان به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای و ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه رشد اجتماعی وایتزمن (1981)، ابراز گری هیجانی كینگ و امونز (1990) و مقیاس خود كارآمدی شرر (1982) بهره گرفته شد. پس از این موضوع نیز برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 17_spss و تحلیل t برای گروه های مستقل استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان داد كه بین نظامیان ورزشكار و نظامیان غیر ورزشکار از لحاظ متغیرهای رشد اجتماعی، ابراز گری هیجانی و خود كارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد، به عبارت دیگر این متغیرها در نظامیان ورزشكار بالاتر از نظامیان غیر ورزشکار بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت كه ورزش و انجام تمرینات منظم بر وجوه مختلف شخصیتی و روان شناختی همچون رشد اجتماعی، ابراز گری هیجانی و خود كارآمدی تاثیرگذار است.
منبع: دكتر پرویز دباغی، اصغر برابری، 1394. مقایسه رشد اجتماعی، ابراز گری هیجانی و خود كارآمدی در بین نظامیان ورزشكار و نظامیان غیر ورزشكار، مجله علوم پیراپزشكی و بهداشت نظامی، سال نهم، شماره 2.
No tags for this post.