مالاریا در حال حاضر به عنوان یكی از معضلات بهداشتی مهم محسوب می شود به طوری كه این بیماری در ایران نیز هنوز در برخی مناطق به صورت کاملا همه گیر گزارش می شود. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت مالاریا در ایران در طی سال های 1389-1387 است.
موارد انتقال بیماری مالاریا در ایران در طی این سه سال منتهی به سال 90 روند كاهشی داشت كه این احتمالا به تغییرات ناشی از شرایط اقلیمی در كشور مرتبط باشد.
روش بررسی پژوهشگران در این مطالعه به این ترتیب بوده است: ابتدا باید یادآور شد که این پژوهش، یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده است که شامل اطلاعات مربوط به انتقال مالاریا از تمام نقاط كشور در طی سالهای 1389-1387 از مركز مدیریت بیماری های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی است.
داده های مربوطه شامل موارد وارده، انتقال، انتقال از وارده و عود بیماری هستند و هم چنین اطلاعات مربوط به نوع و گونه عامل بیماری زا نیز تهیه گردید. متغیرهای ضروری به كمك نرم افزار SPSS ویرایش 18 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان دادند كه بیش از 5/99 درصد موارد انتقال مالاریای ایران در منطقه جنوب شرقی ایران متمركز شده و اغلب، از استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان و كرمان گزارش گردید. بیشترین عامل بیماری در ایران در طی این سه سال، مربوط به پلاسمودیوم ویواكس (89%) و همچنین 10% موارد مربوط به پلاسمودیوم فالسیپاروم و بقیه نیز شامل موارد مخلوط (Mix) هستند.
شایان ذکر است که از مجموع 20 هزار و 177 مورد مالاریای كشور در طی این سه سال، تعداد 309 مورد انتقال از وارده، هست هزار و 46 مورد وارده و 11 هزار و 359 مورد انتقال بوده است، همچنین مواردی از عود بیماری (316 مورد) نیز گزارش شده است.
موارد انتقال بیماری مالاریا در ایران در طی این سه سال منتهی به سال 90 روند كاهشی داشت كه این احتمالا به تغییرات ناشی از شرایط اقلیمی در كشور مرتبط باشد؛ اما با توجه به سابقه انتقال مالاریا در بسیاری از مناطق ایران و همچنین تنوع اقلیمی كشورمان كه دارای توان بالقوه جهت انتقال بیماری است؛ بنابراین نیازمند بررسی های بیشتری جهت ارزیابی پتانسیل اقلیمی ایران در انتقال بیماری مالاریا است.
منبع: دكتر محمد براتی، عبدالرضا صلاحی مقدم، مریم عزیزی، 1394. بررسی وضعیت مالاریا در ایران، مجله علوم پیراپزشكی و بهداشت نظامی، سال نهم، شماره 2.
No tags for this post.