بسیاری از متخصصان معتقدند که ترکیب شیمیایی و شدت فرآوری حرارتی دانه جو می تواند بر تخمیرپذیری آن در دستگاه گوارش موثر باشد. برای اثبات این ادعا، پژوهشی بومی انجام شده است که این آزمایش به منظور بررسی تاثیر زمان های مختلف تفت دادن (دمای 120 درجه سانتی گراد و زمان های 5، 10، 15 دقیقه) و واریته های مختلف دانه جو (سهند و ماکویی) بر ارزش تغذیه ای واریته های دانه جو و همبستگی بین فرا سنجه های آن با جرم حجمی توده ای با استفاده از روش تولید گاز مورد ارزیابی قرار گرفت
فرآوری تفت دادن می تواند مانند سایر روش های متداول حرارتی برای کاهش تجزیه پذیری ماده خشک شکمبه ای و افزایش ماده خشک عبوری قابل هضم مورد استفاده قرار گیرد.
داده های به دست آمده به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند؛ و نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش مدت زمان تفت دادن در هر دو واریته باعث کاهش میزان تولید گاز می شود. البته باید یادآور شد که تولید گاز بخش محلول و نامحلول (A) و سرعت تجزیه پذیری (c) با افزایش تفت دادن کاهش یافت.
در ادامه فرا سنجه های تخمینی تولید گاز تحت تاثیر واریته و تیمار حرارتی قرار گرفتند. انرژی قابل متابولیسم با افزایش زمان تفت دادن واریته سهند از 40/ 9 به 29/ 8 کاهش پیدا کرده و در واریته ماکوئی نیز از 61/ 9 به 77/ 8 کاهش یافت. هم بستگی بین انرژی قابل متابولیسم (ME)، انرژی ویژه شیردهی (NEL)، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (SCFA) و ماده آلی قابل هضم (DOM) با جرم حجمی توده ای (BD50) مثبت و به ترتیب برابر با این مقادیر r2=0.53، r2=0.52، r2=0.58 و r2=0.52 بود.
نتیجه گیری نهایی محققان از داده ها به این ترتیب بود که نتایج این تحقیق نشان داد فرآوری تفت دادن می تواند مانند سایر روش های متداول حرارتی برای کاهش تجزیه پذیری ماده خشک شکمبه ای و افزایش ماده خشک عبوری قابل هضم مورد استفاده قرار گیرد و با کند کردن تخمیر منجر به بهبود اکوسیستم شکمبه و کاهش خطرات احتمالی اسیدوزیس شود.
منبع: سمیرا سروری، علی حسین خانی، اکبر تقی زاده، حسین جان محمدی، حسین دقیق کیا، حمید محمدزاده، 1394. تاثیر واریته و میزان تفت دادن بر ترکیب شیمیایی و فرا سنجه های تخمیری و فیزیکی دانه جو با استفاده از روش تولید گاز، فصلنامه پژوهش های علوم دامی، سال بیست و پنجم، شماره 3.