رضا عمانی سامانی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه 90 درصد زوج‌های نابارور با سلول‌های جنسی خودشان قابلیت درمان دارند، اظهار کرد: این زوجین اگر قرار شود با تخمک و اسپرم خود زوج، ناباروری آن‌ها بر طرف شود از لحاظ شرعی مانعی روبه روی خود نمی‌بینند.
وی افزود: شرایط 10 درصد باقی مانده که به دلایل متفاوتی توانایی باروری ندارند و مجبور به دریافت سلول جنسی از فردی به غیر از خانواده یا حاملگی جانشین می‌شوند، دارای وجوه فقهی، حقوقی و اخلاقی فراوانی است.
مدیر گروه اپیدمیولوژی و سلامت باروری پژوهشگاه رویان ادامه داد: مشکل بزرگ حقوقی فرزندانی که از طریق اهدای سلول جنسی یا حاملگی جایگزین به دنیا می‌آیند، نسب آن‌هاست که اگر بتوان آن را حل کرد تا حدود زیادی موضوع رفع شده چرا که نسب در اسلام اهمیت بسیاری دارد.
عمانی سامانی اضافه کرد: حقوق والد و فرزندی نظیر ارث، محرومیت، حضانت، نفقه و صدور شناسنامه به موضوع نسب گره خورده و هر چند این روش‌های درمان از سوی فقهای مختلف مباح اعلام شده اما مساله نسب همچنان حل نشده باقی مانده است.
وی ادامه داد: متأسفانه قوانین کشور هنوز توانایی رفع مشکلات حقوقی احتمالی این تولدها را نداشته و در جایی که شخص سوم ادعای نسب یا حضانت کند، زوج بیمار نمی‌توانند مانع این کار شوند. برای رفع این مشکل باید فقها پا به میدان بگذارند.
مدیر گروه اپیدمیولوژی و سلامت باروری پژوهشگاه رویان خاطرنشان کرد: امکان وجود نسبی عرفی و تنظیم موازین اجتماعی بر اساس آن وجود دارد تا شرع و اجتماع با یکدیگر تزاحم پیدا نکنند.
No tags for this post.