در طول دهه گذشته، مطالعات فراوانی بر بررسی بسته های سلولی تمرکز داشته است. این مطالعات نشان داده اند که سلول ها، پیام های خود را در غالب بسته های کوچک وزیکول مانند به یکدیگر ارسال می کنند.این بار این بسته ها توجه محققان را برای درمان و تشخیص بیماری ها به خود جلب کرده است.
وزیکول های خارج سلولی (Extracellular vesicles یا EV) به قدری کوچک هستند که تنها با میکروسکوپ های الکترونی بسیار پیشرفته قابل دیدن هستند. این ساختارها از نظر اندازه، در اندازه های مختلفی دیده می شوند.
تا مدت ها، محققان تصور می کردند که محتویات این وزیکول ها که می تواند شامل مولکول های مختلف مانند پروتئین ها و ماده ژنتیکی باشد، تنها پسماند سلولی است. اما اخیرا، اهمیت این وزیکول ها در سلامت و بیماری و توانایی آن ها برای حمل دارو به مقصد مورد نظر برای محققان روشن شده است.
به نظر می رسد مکانیسم عملکردی آن ها مشابه ارسال نامه است. سلول ها پروتئین ها، چربی ها و قطعات ژنتیکی خاص را درست می کنند، آن ها را بسته بندی می کنند و به صورت وزیکول های خارج سلولی به سلول های دیگر می فرستند.
مطالعه جدیدی که در مجله Current Biology به چاپ رسیده است، حقایق دیگری را درباره این وزیکول ها روشن کرده است. این گروه تحقیقاتی بر این باورند که وزیکول های خارج سلولی می توانند در عین حال هم هیجان انگیز و هم ترسناک باشند. به نظر می رسد مکانیسم عملکردی آن ها مشابه ارسال نامه است. سلول ها پروتئین ها، چربی ها و قطعات ژنتیکی خاص را درست می کنند، آن ها را بسته بندی می کنند و به صورت وزیکول های خارج سلولی به سلول های دیگر می فرستند.
No tags for this post.