پژوهش کاربردی در ایران جایگاهی ندارد

دکتر علیرضا فضلعلی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به جایگاه پژوهش در دانشگاه‌ها، اظهار کرد: ما فاقد الگوی بومی برای فعالیت‌های پژوهشی هستیم و این در حالی است که هم در آموزه‌های دینی اعتقادی و هم در آموزه‌های ملی میهنی ما بر بومی‌سازی و خوداتکایی دانش تأکید بسیاری شده است.

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه اراک تصریح کرد: اگر الگوهای غربی در کشورهای غرب پاسخگو بوده است، به این دلیل بوده که طرح‌های پژوهشی آنها از دل همان جوامع بیرون آمده‌اند.

وی ادامه داد: علاوه بر این، صنعت کشور ما نیز وارداتی است و از طریق انتقال فناوری وارد کشور شده است. پژوهش در کشور باید نیازمحور باشد؛ یعنی به سمتی سوق داده شود که نیاز جامعه را برطرف کند.

فضلعلی تصریح کرد: بر این اساس، آیین‌نامه‌های نحوه ‌کار برای اساتید بر حرکت علمی استوار بوده و چندان کاربردی نیستند، از این رو در نهادینه کردن پژوهش‌های کاربردی در دانشگاه‌ها چندان موفق عمل نکرده‌ایم.

معاون پژوهشی دانشگاه اراک گفت: در آیین‌نامه‌ها، نقش تحقیقات کاربردی پررنگ نیست و تنها استاد و ارائه مقاله نمی‌تواند در جامعه تأثیرگذار باشد، بنابراین می‌توان گفت، جایگاهی برای پژوهش کاربردی در ایران دیده نشده است.

وی با بیان اینکه فعالیت‌های پژوهشی در عرصه‌های دانش عمدتاً بر مبنای تولید مقاله است، افزود: در مجموع، تمایل چندانی جهت ورود به عرصه کاربردپذیری دانش وجود ندارد، همچنین صنعت برای ورود به آن با مشکلات بسیاری روبه‌روست و اساتید نیز برای حرکت در این راستا اقبالی نمی‌بینند.

فضلعلی ادامه داد: در ظاهر از لحاظ میزان رشد تولیدات علمی و تهیه مقالات در دنیا جایگاه خوبی را کسب کرده‌ایم؛ این موضوع در کل خوب است، اما سرعت رشد در تولید مقالات در اولویت قرار گرفته، مقالات تولید شده کارکرد عملیاتی نداشته و راهکاری برای تغییر الگو وجود ندارد.

وی تصریح کرد: در کشورهای پیشرفته، به جای توجه بیش از اندازه به نفس تولید علم، به این مهم توجه می‌شود که کار پژوهشی چقدر می‌تواند در تولید ثروت نقش داشته باشد.

معاون پژوهشی دانشگاه اراک گفت: سیاست‌هایی در رابطه با توسعه پژوهش تدوین شده‌اند، اما هنوز میزان تولید علم بیشتر از میزان انجام پژوهش‌های کاربردی است و اهرم‌های فشار جهت ترغیب به این سمت هنوز چندان محکم نشده‌اند.

No tags for this post.