هندریک ژان آنکرسمیت رهبر این پژوهش اظهار کرد: یافته اصلی این پژوهش نشان می‌دهد که یک exosome خالص یا یک بخش پروتئین مسؤول این اثرات سودمند است. به غیر از این مجموعه‌های پروتئینی، لیپید‌ها (مواد چربی مانند) و سایر میکرو‌ذرات نیز دخیل هستند.تابش یونیزه شده به تحریک انتشار میزان بیشتری از این ترکیب پرداخته و همچنین مارا قادر می‌سازد تا کیفیت مواد آن را نیز تنظیم کنیم. گلبول‌های سفید خون به این شکل می‌توانند به عنوان رآکتور‌های زیستی برای تولید این مواد که APOSEC نام دارند،عمل کنند. این رآکتور‌های زیستی به سهولت استخراج می‌شوند و می‌توان آن را با اهدای خون معمولی مقایسه کرد.
محققان از ویروس غیر فعال APOSEC انسان استفاده کردند که آژانس ایمنی مواد غذایی اتریش، آن را برای استفاده در آزمایش‌های بالینی بر روی انسان تایید کرده است و بسیار شبیه به محصول تایید شده توسط این آژانس است.آزمایشها در مدل حیوانی بزرگ نشان داد که آسیب حمله قلبی می‌تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد.
به گفته محققان این یافته‌ها می‌تواند برای بررسی‌های برنامه ریزی شده در حوزه‌های پوست و قلب و عروق نوید‌بخش باشد.
به گزارش ایسنا، این پژوهش تحت نظارت پروفسور هندریک ژان آنکرسمیت و مایکل میلدنر (دپارتمان پوست دانشگاه علوم پزشکی وین) که به عنوان بخشی از پایان نامه دکترای لوسین بیر، یک دانشجوی دکترا و دکتر دستیار در دپارتمان رادیولوژی و پزشکی هسته‌ای دانشگاه علوم پزشکی وین انجام شد، در حال حاضر در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
No tags for this post.