پژوهشگران آزمایشگاه دانشگاه آکسفورد در حال تکمیل سیستمی هستند که استفاده از ساعت‌های اتمی را به صورت یکپارچه در گوشی‌های تلفن همراه آینده و به عنوان دستگاه GPS ممکن می‌کند. اما در حال حاضر این ابتکار عمل نیازمند استفاده از گران قیمت‌ترین ماده جهان به ارزش 100 پوند در هر گرم است.
گروه تحقیقاتی به نام «Carbon Materials» ماده‌ای را توسعه داده‌اند که دارای قفس‌های کربنی ساخته شده از اتم‌های نیترژن هستند. این ماده جدید فولرن درون وجهی، «endohedral fullerenes» نام گرفته است.
فولرن مولکولی است که تنها از تعداد زوج اتم‌های کربن ایجاد شده است و فولرن درون وجهی یکی از مشتقات فولرن به حساب می‌آید که با اتم یا اتم‌های اضافی درون پوسته فولرن محبوس شده است.
اندازه ساعت‌های اتمی به اندازه یک اتاق است اما کاربرد مواد فلورین این امکان را خواهد داد که این ساعت‌ها را به صورت مجتمع در ابعاد کوچکتر، قابل نصب در داخل گوشی‌های تلفن همراه و به عنوان ردیاب GPS ساخت.
فولرن درون وجهی برای ساخت ساعت اتمی کوچک اما قابل حملی مورد نیاز است که ممکن است روزی به عنوان دقیق‌ترین ساعت جهان و در عین حال به عنوان GPS با دقت یک میلی‌متری روی وسایل نقلیه نصب شود.
دکتر کایریاکوس پورفیراکیس دانشمند نانومواد و سرپرست تیم تحقیقاتی درحال تکمیل اطلاعات علمی خود است تا رویای ساخت ساعت‌های اتمی در سال 2001 را به واقعیت تبدیل کند. او در این باره می‌گوید: تصور کنید که روزی بتوانید این ساعت‌های اتمی مینیاتوری را با گوشی همراه خود به همه جا حمل کنید. این انقلاب بعدی گوشی‌های همراه است.
الماس و گرافن نمونه‌هایی از موادی هستند که حاوی اتم‌های کربن هستند و مواد فلورین حاوی 60 اتم کربن هستند.
دانشگاه اکسفورد در سال 2014 بودجه‌ای به ارزش 75.000 پوند را صرف این پروژه کرد و اخیرا بخش فناوری آکسفورد هم 75.000 پوند دیگر اخیرا برای این پروژه هزینه کرده است.
لوییس کری مدیر بخش فناوری SEIS آکسفورد در این باره توضیح می‌دهد که : در حال حاضر اندازه ساعت‌های اتمی به اندازه یک اتاق است اما کاربرد مواد فلورین این امکان را به ما خواهد داد که در آینده این ساعت‌ها را به صورت مجتمع در ابعاد کوچکتر، قابل نصب در داخل گوشی‌های تلفن همراه و به عنوان ردیاب GPS بسازیم.
ساعت‌های اتمی بهتر از هر ساعت دیگری زمان را نگه می‌دارند. آنها حتی بهتر از چرخش زمین و حرکت ستارگان حساب گذر زمان را دارند. بدون ساعت های اتمی، مسیریابی با GPS تقریبا غیرممکن است، اینترنت ممکن است همگام نشده و محتوای منطبقی نداشته باشد و حتی تعیین موقعیت سیاره ها برای سفینه‌های فضایی و ربات‌های کاوشگر به طور دقیق امکان پذیر نگردد.
کری در این باره می‌گوید: کاربردهای بسیاری می‌توان برای این فناوری تعریف کرد. کنترل خودکار اتومبیل‌‌ها یکی از کاربردهای جذاب این فناوری خواهد بود. اگر دو ماشین در یک مسیر به سمت هم در حال حرکت باشند دانستن موقعیت آنها با دقت دو متر که سیستم ناوبری کنونی ارایه می‌دهد کافی نیست اما دقت یک میلی‌متری قطعا مطلوب خواهد بود. یک روزی خواهد آمد که هر گوشی تلفن همراه بتواند مجهز به یکی از این ساعت‌های اتمی باشد.
No tags for this post.