پیش از این پژوهشگران فکر می کردند که وایکینگ ها در طول یک دوره آب و هوایی خوب که به دوره قرون وسطایی گرم Medieval Warm Period (950 تا 1250 میلادی) مشهور است در گرینلند ساکن شده و با شروع عصر یخبندان کوچک Little Ice Age (1300 تا 1850 میلادی) ناپدید شدند . به هر حال ، یک تحلیل و بررسی جدید از ایزوتوپ های شیمیایی در آثار مخروبه ای که نشانه هایی از پیشروی یخ ها در جنوب غرب گرینلند و جزیره بافین (Baffin Island) داشته ، نشان می دهد که در این دوران یخچال های طبیعی به موقعیت های پیشین خود در دوره یخبندان کوچک بین سال های 975 تا 1275 میلادی ، در طول دوران اشغال وایکینگ ها نزدیک شده و یا رسیده بودند .
تحلیل و بررسی جدید از ایزوتوپ های شیمیایی در آثار مخروبه ای که نشانه هایی از پیشروی یخ ها در جنوب غرب گرینلند و جزیره بافین (Baffin Island) داشته ، نشان می دهد که در این دوران یخچال های طبیعی به موقعیت های پیشین خود در دوره یخبندان کوچک بین سال های 975 تا 1275 میلادی ، در طول دوران اشغال وایکینگ ها نزدیک شده و یا رسیده بودند .
در همین رابطه نیکولاس یاگ (Nicolás Young) از رصدخانه زمین لامونت دوهرتی دانشگاه کلمبیا (Columbia University’s Lamont-Doherty Earth Observatory) در یک مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرد : « وایکینگ ها هنگامی که هوا سرد بود به گرینلند مهاجرت کرده بودند ، این رویداد مقارن با زمانی بوده که وخامت آب و هوایی برای آن ها مشکلات فراوانی ایجاد کرده و در نهایت آن ها را بیرون رانده بود . در واقع به طور واضح مشخص می شود که دوره گرم شدن هوا قرون وسطی تنها در برخی بخش ها صورت گرفته و جهانی نبوده است . »
با توجه به این نتایج ، دانشمندان در حال حاضر فکر می کنند که احتمال دارد علاوه بر مشکلات مرتبط با تغییرات آب و هوائی ، وایکینگ ها گرینلند را به دلیل دشمنی و خصومت با اینوئیت ها (Inuit) ، کاهش در تجارت عاج ، فرسایش خاک توسط چرای گاوهای وارداتی خودشان و یا بازگشت به مزارع اروپایی پس از کاهش جمعیت توسط طاعون سیاه ، ترک کرده بودند .
No tags for this post.