بر اساس یافته‌های کاوه فرخی و همکارانش، نوع خاصی از ماکروفاژ بافتی از جنین در حال رشد تولید می‌شود و جدای از ماکروفاژهای دیگر که از مغز استخوان نشات می‌گیرند عمل می‌کند. ماکروفاژها، گروهی از گلبول‌های سفید خون هستند که از بدن در مقابل عفونت محافظت می‌کنند.
بر خلاف ماکروفاژهای مغز استخوان، این سلول‌ها در لایه بیرونی دیواره شریان زندگی می‌کنند، خودتکثیر می‌شوند و به ترمیم رگ پس از التهاب کمک می‌کنند. دانشمندان دریافتند این گروه از ماکروفاژها هنگام رشد جنین و پیش از عملکرد مغز استخوان تولید می‌شوند. 
محققان معتقدند در طول عفونت، این ماکروفاژهای خودتکثیرشونده، دیواره شریان را رها می‌کنند و این در حالی است که ماکروفاژهای مغز استخوان وارد شریان شده و باکتری را گیر می‌اندازند.
تیم علمی بر این باور است زمانی که التهاب از بین می‌رود، ماکروفاژهای خودتجدیدشونده باز می‌گردند تا بافت آسیب‌دیده را ترمیم کنند.
دانشمندان با استفاده از نوعی سیستم ویژه، دریافتند این ماکروفاژها دقیقا از چه جایی نشات می‌گیرند. این در حالی است که قبلا به دلیل محدودیت فناوری، محققان قادر به تشخیص‌دادن ماکروفاژها از یکدیگر نبودند.
فرخی و همکارانش در گام بعدی این موضوع را بررسی خواهند کرد که این ماکروفاژهای ساکن چگونه با محیط بافتشان تعامل برقرار می‌کنند و این که دقیقا چه نقشی را حین بیماری قلبی عروقی ایفا می‌کنند.
با درک ارتباط بین انواع سلول‌های خاص، آن‌ها امیدوارند التهاب ناشی از عفونت یا تصلب شریان را به صورت کارآمدتری هدف قرار دهند.
دانشمندان می‌دانند زمانی که ماکروفاژهای مغز استخوان باکتری‌ها را از بین می‌برند، می‌توانند با واردشدن به دیواره شریان و تکثیرشدن، موجب تصلب شریان شوند. در مدل‌های قدیمی، دانشمندان واکنش ماکروفاژهای مغز استخوان را خاموش می‌کردند اما این موضوع می‌تواند موجب بروز شرایط سرکوب سیستم ایمنی توسط خود بدن بیمار شود.
مدل جدید نشان می‌دهد می‌توان با تقویت‌کردن فعالیت ماکروفاژهای خودتکثیرشونده التهاب را کاهش داد. با این حال، هنوز راه طولانی تا یادگرفتن پیچیدگی این ماکروفاژها و تعیین دقیق چگونگی تعامل آن‌ها با محیط و سلول‌های دیگر در پیش است.
این پژوهش در مجله Nature Immunology منتشر شده است.
No tags for this post.