ساختار این فسیل که نحوه تغذیه او به هیچ‌کدام از موجودات دوران جدید شباهت ندارد، بسیار گیج‌کننده است و نشان می‌دهد مطالعه برخی از موجودات پیچیده و عظیم‌الجثه دوران باستان روی زمین آن چنان که در گذشته تصور می‌شد به سادگی امکان‌پذیر نیست.
تیم تحقیقاتی برای مطالعه این موجود منقرض شده که زیستگاه او در اقیانوسها بوده است از روش مدل‌سازی کامپیوتری به نام «دینامیک سیالات محاسباتی» استفاده کرده و نشان دادند که این موجود با نام علمی (Tribrachidium) از ذرات معلق در آب تغذیه کرده است. نحوه تغذیه این موجود تا کنون در اسناد مربوط به موجودات این دوره ثبت نشده بود.
فسیل مورد مطالعه، در طول دوره زمین‌شناسی ادیاکاران(Ediacaran) از 541 تا 635 میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. در این دوره از زمین شناسی بیشتر جانداران در دریاها رشد می‌کردند. از ویژگیهای این دوره گونه‌های بزرگ و پیچیده از موجودات است که به سختی می‌توان بین آنها و گونه‌های دوران جدید ارتباطی یافت.
تا مدتها دانشمندان تصور می‌کردند که قدیمی‌ترین موجودات پیچیده زمین، که بیش از نیم میلیارد سال پیش زندگی می‌کردند، تنها به یک یا دو روش تغذیه کرده‌اند. مطالعه جدید نشان داد که این ممکن است نادرست باشد، فسیل مورد مطالعه و شاید گونه‌های دیگر، قادرند تا از ذرات معلق در آب نیز تغذیه کنند. «تغذیه از ذرات معلق» نشان می‌دهد برخلاف انتظار، برخی از اکوسیستم‌های اولیه بسیار پیچیده هستند.
عدم شباهت فسیل مورد مطالعه به گونه‌های دوران جدید سبب شده تا کار کردن با آن بسیار دشوار باشد. استفاده از فن‌آوری‌های متعدد مانند سی.تی‌اسکن و دینامیک سیالات محاسباتی در اثبات اینکه این موجود چگونه قبل از انقراض تغذیه کرده است کمک می‌کند. دینامیک سیالات محاسباتی روشی است که معمولا در مهندسی برای شبیه‌سازی جریانهای سیال در طراحی هواپیما استفاده می‌شود و این اولین بار است که از آن در فسیل‌شناسی استفاده شده است.
به کار بردن این روش می‌تواند پاسخگوی بسیاری از سوالات در رابطه با زیست‌شناسی و اطلاعات بومی موجودات منقرض شده و جدید باشد.
این پژوهش در نشریه Science Advances منتشر شده است.
No tags for this post.