نیروی انسانی در تمامی اعصار مورد استفاده بوده و 150 سال پیش، ابزاری مانند دوچرخه، چرخ کوزه‌گری وابسته به نیروی پدال یا چرخ خیاطی که با نیروی انسان کار می‌کردند، در اکثر خانه‌ها یافت می‌شدند. با تولید موتورهای الکترومکانیکی، اتکا به وسائل وابسته به نیروی انسان به تدریج کاهش یافت.
امروزه، نیروی انسان به عنوان راهکاری بالقوه برای برآوردن نیاز روافزون به انرژی به خوبی شناخته نشده است. در واقع، همزمان با جستجوی انسان برای یافتن منابع انرژی تجدیدپذیرتر، این پرسش مطرح می‌شود که آیا می‌توان استفاده از انرژی برق را برای کارهای خاصی رها کرد و به نیروی انسانی بازگشت؟ با این حال، این موضوع که کالاهای بیشتری دیجیتالی و حتی متکی به اینترنت می‌شوند، چنین موضوعی را با چالش مواجه کرده اما انسان انرژی تولید می‌کند که می‌توان آن را به آسانی از رفتارهای روزانه وی مهار کرد.
دوچرخه روشی جالب برای استفاده از نیروی انسانی به طریقی است که امکان ورزش‌کردن، انتقال فرد و صرفه‌جویی در مصرف نیروی معمول را به طور همزمان فراهم می‌کند. چنانچه بتوان دوچرخه‌ها را طوری طراحی کرد که استفاده از آن‌ها برای مردم سرگرم‌کننده‌تر باشد، تعداد افراد بیشتری از نیروی انسانی بدین روش استفاده می‌کنند.
کالاهای متکی به نیروی انسان پتانسیل لازم برای تشویق‌کردن افراد برای فعال‌شدن از لحاظ فیزیکی را دارند. بنابر اعلام بنیاد قلب بریتانیا، حدود 32 درصد بزرگسالان شش ساعت در روز را در طول هفته بدون تحرک هستند و این به معنای نشستن بیش از حد و و عدم ورزش کردن است. به تازگی یک شرکت لندنی به نام Electric Pedals از فناوری متکی به پدال برای تولید برق برای کارهایی مانند سینماهای بیرونی، کارگاه‌های تحصیلی و استیج‌های موسیقی استفاده می‌کند.
استفاده از کالاهای متکی به نیروی انسان اقدامی مقابله به مثل برای سبک زندگی به شدت کم تحرک است و می‌تواند دیدگاهی جدید را درباره ورزش به عنوانی منبع انرژی جایگزین ارائه دهد. از برخی لحاظ، نیروی انسان را می‌توان به عنوان پاک‌ترین منبع نیروی تجدیدپذیر در دسترس مشاهده کرد.
در این گزارش از روش‌های قابل توجه دیگر نام برده شده که می‌توانند روش‌های جدیدی را به سوی توسعه آتی نیروی انسانی در آینده پیش رو بگذارند.
شارژر تلفن متکی به چرخاندن دسته
کاربران همیشگی تلفن‌‌های همراه نباید از عرضه برق غافل شوند وگرنه باتری تلفن آن‌ها آسیب می‌بیند. ابزار “Reactor” نوعی محفظه آیفون است که مجهز به یک مولد فوق نازک است و کاربر را قادر می‌سازد به طور دستی باتری را با چرخاندن دسته متصل به قسمت عقبی آن شارژ کند. این شیوه تولید انرژی، ایده جدیدی نیست اما چنین مفهومی دیدگاه جدیدی درباره چگونگی استفاده از نیروی انسانی به عنوان راهکاری قابل‌دسترس در طول مواقع اضطراری و میزان کارآیی آن ارائه می‌دهد.
یکی از چالش‌های کنونی در طراحی محصولات متکی به نیروی انسان کاهش‌دادن میزان کاری است که برای تولید انرژی لازم است. ابزار Gravity Light از نیروی جاذبه برای حل این مشکل استفاده کرده است. این ابزار فقط تکانه منفرد نیروی انسانی را برای بالابردن نوعی وزنه لازم دارد و وزنه سپس به تدریج پایین می‌آید تا نوعی سیستم دنده‌ای را بچرخاند که این لامپ ال‌ای‌دی را ظرف 20 دقیقه نیرودهی می‌کند.
برداشت انرژی انسانی
تولید نیرو از فعالیت‌های معمول افراد مانند راه رفتن برداشت پارازیتی نام گرفته است. نمونه‌ای از این موضوع، نوعی ابزار دستی لوله‌ای شکل به نام the nPowerPEG است که به کمربند و کوله‌پشتی متصل شده و با حرکت افراد نیری برق تولید می‌کند. این ابزار برای تولید چنین نیرویی از وزنه آهنربایی، فنر و سیم پیچ القایی استفاده می‌کند.
این کار نیروی لازم برای ابزار الکترونیکی نیازمند ولتاژ بالا مانند لپ تاپ و تبلت را تولید نمی‌کند اما کارآیی بهتر انرژی و فناوری‌های متکی به باتری بدین معناست که این روش پتانسیل کاربرد بالایی دارد.
گجت‌های آشپزخانه چرخ لنگر (flywheel)
تمامی ابزارهای مدرن متکی به نیروی انسانی به تولید برق وابسته نیستند و به طور مثال، ابزار RB2B که توسط "کریستف تتارد" طراحی شده نوعی چرخ لنگر مکانیکی است که مجموعه‌ای از ابزار آشپزخانه را نیرودهی می‌کند.
پمپاژکردن اسپین‌های پدال پایی، چرخ لنگر را با سرعت 10 هزار دور در دقیقه با استفاده از انتقال دندنه‌ای و با نیروی مکانیکی 350 وات می‌چرخاند. این نیرو می‌تواند ابزار آشپزخانه‌ای اتوماتیک متصل به آن مانند پره‌ها و دیسک برشی را نیرودهی می‌کند.
گرچه هنوز مشخص نیست این ابزار تا چه حد کاربردی است، طراح آن مفهومی ارائه داده که ایده کنونی مبنی بر این که گجت‌های وابسته بر نیروی انسانی باید قابل حمل باشند و با باتری نیرودهی شوند، را به چالش می‌کشد.
No tags for this post.