با اینکه چند سالی است که دانشمندان به تاثیر این ماده موثره در مرگ سلول های سرطانی گی برده اند، اما سازوکار عملکرد آن همچنان مجهول باقی مانده بود. دانشمندان به تازگی در پژوهشی جدید نه تنها توانستند به جزئیات این سازوکار دست یابند، بلکه به این نتیجه برسند که ماده «اولئوکانتال» آسیبی به سلول های سالم و غیرسرطانی وارد نمی کند.
دکتر پاول برسلین، استاد علوم تغذیه در دانشگاه راتجرز ابتدا این فرضیه را مطرح کرد که «اولئوکانتال» با هدف قرار دادن پروتئین های کلیدی در سلول های سرطانی و ایجاد حالت «آپویتوز» (یعنی بر هم زدن تعادل یونی در دیواره سلولی) موجب مرگ این سلول ها می شود. این پژوهشگر به همراه گروهی دیگر از همکارانش به بررسی درستی این فرضیه پرداختند.
این دانشمندان در ابتدای آزمایش از مشاهده سرعت زیادی «اولئوکانتال» در نابود کردن سلول های سرطانی متعجب شدند. با اینکه فرآیند آپویتوز به 16 تا 24 ساعت وقت نیاز دارد، «اولئوکانتال» می توانست سلول های سرطانی را بین 30 تا 60 دقیقه از بین ببرد. به همین دلیل، این تیم پژوهشی به این نتیجه رسید که احتمالا سازوکار دیگری در این میان وجود دارد.
بررسی های بیشتر نشان داد که «اولئوکانتال» ابتدا وزیکول سلول سرطانی (یعنی بخشی که پسماندهای سلول در آن انباشته می شود) را پاره می کند. به این ترتیب، آنزیم های سلول به بیرون تخلیه شده و همین به مرگ سلول می انجامد.
با این حال، «اولئوکانتال» تاثیری بر سلول های سالم ندارد. با اینکه سلول های سالم به محض برخورد با «اولئوکانتال» برای مدتی متوقف می شوند، اما پس از 24 ساعت به حالت عادی باز می گردند.
این دانشمندان قصد دارند در گام بعدی به مطالعه میزان تاثیرگذاری «اولئوکانتال» بر روی حیوانات زنده بپردازند.
نتایج این پژوهش در ژورنال Molecular and Cellular Oncology منتشر شده است.
No tags for this post.