پلان بنای تاریخی بقعه امامزاده سید مظفر الدین بن موسی هشت ضلعی بوده و دارای گنبدی مخروطی با پوشش فلزی است . متاسفانه این بنا در طول تاریخ بر اثر عوامل مختلف مخرب طبیعی و دخالت های انسانی ، آسیب های متعددی دیده و به ساختار اولیه و نخستین آن خدشه وارد شده است .
بنای بقعه شامل دو بخش اصلی و فرعی است . بخش اصلی آن شامل برج مقبره ای است که دارای هشت ضلع بوده و مصالح آن از سنگ لاشه و ملاط ساروج و گنبد آن از داخل و خارج رک و هشت ضلعی است .
در حال حاضر بدنه خارجی بنا بوسیله گچ روکش شده و در داخل آن نیز تزئینات گچبری جدید دیده می شود . ضریح امامزاده نیز فلزی بوده و ساخته دست هنرمندان معاصر است .
ورودی بنای مقبره از ضلع جنوبی است که به شکل اتاقی مربع شکل دارای دو پنجره نورگیر در دیوار های ضلع غربی و شرقی طراحی شده است . سر در ورودی بقعه که به بنا اضافه شده ، طاق دار و دارای تزئینات کاشی کاری جدید به رنگ های فیروزه ای ، سفید ، سبز و زرد است و کف بنا نیز در دهه های اخیر توسط مردم محلی موزائیک شده است .
در کتاب آثار تاریخی فیروز کوه قدمت این بنا هشتصد سال ذکر شده و نویسنده این بنا را متعلق به قرون 7 و 8 دانسته و در مورد آن در صفحه 211 چنین می گوید :
« بنای بقعه شامل دو بخش اصلی و فرعی است . بخش اصلی آن شامل برج مقبره ای است که دارای هشت ضلع بوده و مصالح آن از سنگ لاشه و ملاط ساروج و گنبد آن از داخل و خارج رک و هشت ضلعی است . ….
بخش فرعی امامزاده که شامل اتاق مربع شکل و ایوان است ، در سال های اخیر با مصالح آجر و ملاط سیمان احداث شده است . »
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.