پژوهشگران در یک پروژه تحقیقاتی ، به تجزیه و تحلیل جمجمه یک فسیل نود میلیون ساله از یک خزنده منقرض شده در آرژانتین پرداختند . آن ها معتقدند که ممکن است این بررسی ها بتواند در حل پازل تکاملی چگونگی از دست رفتن دست و پاهای مارها کمک کند .
برخی از دانشمندان پیش از این در بحث های چگونگی از دست رفتن دست و پاهای مارها معتقد بوده اند که اجداد این جانوران در اثر شنا کردن در اقیانوس ها دست و پاهای خود را از دست دادند در حالی که به نظر می رسد فرضیه تکامل این خزندگان در اثر زندگی در سوراخ های زیر زمینی ، فرضیه غالب تر است .
نتایج بررسی های این دانشمندان نشان می دهد که مارها دست و پاهای خود را از دست داده اند چرا که اجداد آنها در اثر زندگی و شکار در سوراخ های زیر زمینی تکامل پیدا کرده اند .
برخی از دانشمندان پیش از این در بحث های چگونگی از دست رفتن دست و پاهای مارها معتقد بوده اند که اجداد این جانوران در اثر شنا کردن در اقیانوس ها دست و پاهای خود را از دست دادند در حالی که به نظر می رسد فرضیه تکامل این خزندگان در اثر زندگی در سوراخ های زیر زمینی ، بیشتر به حقیقت نزدیک باشد .
پژوهشگران در مطالعات جدید خود با استفاده از سی تی اسکن به بررسی استخوان گوش داخلی Dinilysia patagonica ، نوعی خزنده منقرض شده با دو متر طول که در اواخر دوره کرتاسه از دوره های زمین شناسی در جنوب امریکا زندگی می کرده و به مارهای امروزی شباهت بسیار داشته است ، پرداختند. سپس آن ها مدل سه بعدی مجازی این فسیل را با استخوان گوش داخلی مارمولک ها و مارها مقایسه کردند . آن ها دریافتند که گوش این خزنده منقرض شده به گوش داخلی نمونه جانوران نقب زن و آن هایی که در سوراخ های زیر زمینی زندگی می کنند، شباهت دارد .
گوش داخلی Dinilysia patagonica دارای دالان کروی بزرگی است که میزان حساسیت ارتعاشات با فرکانس پایین را افزایش می دهد . اندازه این دالان کروی مشابه ، اندازه نمونه آن در مارهای امروزی است. در این مطالعات همچنین مشخص شده است که مارها با استفاده از این دالان ارتعاشات فرکانس پایین زمین را همانند جانوران نقب کن برای تشخیص و پیدا کردن شکار خود را درک می کنند .
هانگیو یی (Hongyu Yi) از دانشکده علوم زمین دانشگاه ادینبورا (University of Edinburgh's School of GeoSciences) اسکاتلند در رابطه با اینکه چگونه مارها دست و پاهای خود را از دست داده اند ، می گوید : « این مساله که چگونه مارها دست و پاهای خود را از دست داده اند ، مدتی طولانی برای دانشمندان به صورت رمز و راز بوده است اما به نظر می رسد بر اساس یافته های این مطالعات جدید ؛ اجداد آن ها جانورانی ماهر در نقب کنی بوده اند . ممکن است که این یافته ها به دانشمندان کمک کند تا زنجیره ناشناخته و فاصله نامعلوم موجود در تکامل مارها را پر کنند . این نتایج همچنین می تواند تایید کند که Dinilysia patagonica بزرگترین مار نقب کنی بوده که تا به حال شناخته شده است . »
لازم به ذکر است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در مجله امریکایی پیشرفت های علمی (journal Science Advances) به چاپ رسیده و در وب سایت این مجله قابل دسترس است .
مترجم: احسان محمدحسینی
No tags for this post.