ویلو برگ (Willow Brugh) یکی از پژوهشگران در موسسه فناوری ماساچوست است که در چند سال اخیر به بررسی این مساله و یافتن راه حل هایی برای آن پرداخته است. او در مصاحبه با مجله نیوساینتیست به بررسی ابعاد مختلف این قضیه و راه حل های احتمالی می پردازد.
چه چیزی توجه شما را به سرنوشت «میراث دیجیتالی» انسانها پس از مرگ جلب کرد؟
مدتی پیش بود که چند نفر از دوستان و آشنایانم با فاصله اندکی فوت کردند. مرگ این افراد به خودی خود بسیار ناراحت کننده بود، اما موضوع دیگری که سبب بروز مشکلاتی برای بازماندگان آنها شد این بود که باید تکلیف برخی از آثار مکتوب آنها که در رایانه و یا اینترنت قرار داشت و آماده انتشار بود را مشخص می کردند. وارد شدن به حساب دیجیتالی این افراد متوفی در سایت های مختلف کار ساده ای نبود. این رویداد ذهنم را مشغول کرد که آیا برای میراث دیجیتالی خودمان پس از مرگ کاری انجام داده ایم را خیر.
در نظر گرفتن چه پیش فرض ها و الزاماتی در اینجا ضروری است؟
باید تعادلی بین علایق و منافع خودمان و اطرافیانمان از یک سوی و گستره بزرگ تر جامعه از سویی دیگر به وجود آوریم. در این میان باید مشخص کنیم که چه اطلاعاتی پس از مرگ نباید در اختیار نزدیکان مان قرار گیرد. برای نمونه، اسرار فردی و خانوادگی می تواند از جمله این موارد باشد.
برای تعیین تکلیف میراث دیجیتال خودمان باید چه اقداماتی انجام دهیم؟
ابتدا باید تعیین کنید که افراد مورد وثوق و اعتماد شما به چه اطلاعاتی می توانند دسترسی داشته باشند. مثلا به کدام گذرواژه ها می توانند دسترسی داشته باشند و شیوه دسترسی به آن (مثلاً از طریق سرورهای ابری) را نیز باید تعیین کنیم. همچنین نیاز به سازوکاری برای اطلاع رسانی در مورد مرگ داریم. برای نمونه پس از اینکه جانمان را از دست دادیم، یک ایمیل به صورت خودکار به این افراد مورد اعتماد ارسال شود تا اطلاع رسانی لازم صورت گیرد. سپس باید یک بار «مانور مرگ» را انجام دهیم. می دانم که این نام چندان خوشایند نیست، اما در هر صورت باید یک بار این سازوکار را در زمان حیاتمان امتحان کنیم.
منظورتان از «مانور مرگ» چیست؟
منظورم این است که باید یک بار خودمان از اینکه سازوکاری که برای میزاث دیجیتالی مان طراحی کردیم به خوبی کار می کند اطمینان حاصل کنیم. برای نمونه باید ببینیم آیا مطابق برنامه تعیین شده، ایمیل های موجود در حساب شما پاک می شود و آیا گیرنده ایمیل خبر مرگ، می تواند به حساب بانکی شما دسترسی داشته باشد و مواردی از این دست.
یکی دیگر از حوزه های فعالیت شما، به بررسی راه های مختلف اهدای عضو افراد پس از مرگ به جامعه پزشکی اختصاص دارد. لطفا در این باره هم توضیح دهید.
سالهاست این سئوال برایم مطرح بوده است که چگونه می توان چهارچوبی متن باز (اُپن سورس) از آناتومی بدن انسان تهیه کرد. این چهارچوب به این صورت عمل می کند که هر فردی می تواند در این سامانه ثبت نام کند. اطلاعات به دست آمده از بدن افراد متوفی که اعضای بدن آنها به این مجموعه اهدا شده، در دسترس عموم قرار می گیرد. با این حال هنوز باید مشخص شود که چگونه می توان این سامانه را به شکلی قوی طراحی کرد و نتایج آن موجب آزار خانواده و دوستان نشود.
اهدای عضو متن باز چه سودمندی هایی خواهد داشت؟
هر قدر افراد بیشتری برای حل یک مساله بکوشند، گزینه های بیشتری برای حل آن ایجاد می شود. جک آندراکا 18 ساله نمونه خوبی برای اثبات این موضوع است. او با استفاده از اطلاعات موجود در وب توانست شیوه ای برای تعیین وجود سرطان لوزالمعده طراحی کند. وقتی پیشرفت هایی در گوشه و کنار روی می دهد، فقط کسانی که به آن دسترسی دارند می توانند از آن منتفع شوند و این رویه به هیچ وجه مطلوب نیست.
مترجم: صالح سپهری فر
No tags for this post.