به گزارش ایسنا، چنین شیوه‌های پیشگامانه‌ای که از ماهواره‌ها برای نظارت بر اسیدیته اقیانوس‌ها استفاده می‌کنند، روش بررسی آنها توسط زیست‌شناسان دریایی و دانشمندان اقلیم‌شناس را دستخوش تحول می‌کنند.
دانشمندان دانشگاه اکستر انگلستان، آزمایشگاه دریایی پلای‌موث در انگلیس، موسسه فرانسوی تحقیقات بهره‌برداری از دریا (Ifremer)، آژانس فضایی اروپا (ESA) به دنبال استفاده از ماهواره‌ها برای تعیین اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها و همچنین کنارگذاشتن شیوه‌های معمولی استفاده از کشتی‌های تحقیقاتی برای انجام این کار هستند.
دکتر «جیمی شولتر» از دانشگاه اکستر و رهبر تیم تحقیقاتی تأکید کرد: ماهواره‌ها به ابزاری مهم برای بررسی اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها به ویژه در آب‌های دورافتاده و خطرناک مانند قطب شمال تبدیل شده‌اند. ما پیشگام استفاده از این فناوری‌ها برای نظارت بر نواحی وسیعی از اقیانوس‌های زمین هستیم که امکان شناسایی آسان و سریع مناطقی را فراهم می‌کند که بیش از همه در معرض اسیدی‌شدن فزاینده قرار دارند.
شیوه‌های کنونی اندازه‌گیری دما و شوری برای تعیین میزان اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها به کشتی‌های تحقیقاتی هزینه‌بر محدود هستند و این روش‌ها امکان نمونه‌گیری از نواحی کوچک اقیانوس را فراهم می‌کنند.
شیوه جدید از ماهواره‌های مجهز به دوربین‌های حرارتی برای اندازه‌گیری دمای اقیانوس استفاده می‌کند، در حالی که حسگرهای ریزموج آنها شوری را اندازه‌گیری می‌کنند؛ این اندازه‌گیری‌ها به همراه یکدیگر برای ارزیابی سریع‌تر اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها در نواحی وسیع به کار می‌روند.
می‌توان از تعدادی از ماهواره‌های موجود برای انجام چنین عملیاتی استفاده کرد؛ از جمله این فناوری‌ها می‌توان به ماهواره رطوبت خاک و شوری اقیانوس (SMOS) متعلق به آژانس فضایی اروپا اشاره کرد که در سال 2009 به فضا پرتاب شد. ماهواره Aquarius ناسا که در سال 2011 عازم فضا شد نیز در این زمینه کارساز خواهد بود.
به نظر می‌رسد به دلیل اهمیت نظارت بر اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها، در سال‌های آتی از حسگرهای ماهواره‌ای بیشتری در این زمینه استفاده شود.
جزئیات این تحقیق در مجله Environmental Science and Technology ارائه شد.
No tags for this post.