به گزارش ایسنا، این ستاره کوچک و کم‌جرم 70 هزار سال پیش از میان ابر اوورت گذر کرده و به نزدیکترین فاصله مشاهده شده تاکنون از منظومه شمسی رسیده است.
این ستاره که در صورت فلکی تک شاخ قرار گرفته، به ستاره شولتس معروف بوده و بخشی از یک سیستم دو ستاره‌ای است که جرمی به اندازه هشت درصد خورشید دارد. ستاره همدم آن که یک ستاره کوتوله قهوه‌ای است نیز جرمی به اندازه شش درصد خورشید دارد.
ستارگان کوتوله قهوه‌ای که در پایین‌ترین انتهای طیف ستاره‌ای قرار دارند، بزرگتر از غول‌های گازی هستند، اما این بزرگی به اندازه ای نیست که بتوانند همجوشی هیدروژنی را برای مدت زمان طولانی‌تری حفظ کنند.
ستاره شولتس به دلیل ظاهر کمرنگش سال گذشته توسط «رالف دیتر شولتس» در آلمان و با استفاده از تلسکوپ وایز کشف شد که کل آسمان را در سال‌های 2010 و 2011 در نور مادون قرمز نقشه‌برداری کرده بود.
در همان زمان، سرعت شعاعی ستاره نشان داد که بسیار سریعتر از حد انتظار از منظومه شمسی در حال دور شدن بود. این حرکات به ستاره‌شناسان اجازه این نتیجه‌گیری را داد که ستاره یا در حال حرکت به سمت منظومه شمسی یا دور شدن از آن است.
محققان پس از بررسی داده‌ها نتیجه گرفتند که سنجش‌های سرعت شعاعی با فرار ستاره از مجاورت خورشید مطابقت داشته و اینکه احتمالا ستاره مذکور در گذشته در نزدیکی منظومه شمسی قرار گرفته است.
ستاره‌شناسان با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای نشان دادند که ستاره شولتس حدود 70 سال قبل با سرعت نزدیک به هشت تریلیون کیلومتر از کنار منظومه شمسی عبور کرده است. آنها 98 درصد معتقدند که این ستاره از میان ابر اوورت عبور کرده است.
اگرچه ستاره شولتس دارای قدر مطلق 10 بوده و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست، به لحاظ مغناطیسی فعال بوده که می‌تواند باعث انفجار جرقه‌های گاه‌وبیگاه و درخشانتر شدن آن شود. اگر این امر در زمان عبور آن از کنار منظومه شمسی رخ داده باشد، انسان‌های ماقبل تاریخ ممکن است آن را مشاهده کرده باشند.
نتایج این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
No tags for this post.