دندان ها به مرور زمان پوسیده می شوند و باید ترمیم شوند. در حال حاضر پر کردن دندان با استفاده از آلیاژ های فلزی (آمالگام) یا مواد هم رنگ (کامپوزیتی) صورت می گیرد. آلیاژهای فلزی تیره رنگ هستند و از پودر آلیاژ حاوی فلزاتی مانند مس، نقره و قلع، همراه با ترکیبات دیگری که برای اصلاح خواص آلیاژ مورد استفاده قرار می گیرد، تشکیل شده اند و بیش از 100 سال است که برای پر کردن استفاده می شوند. مواد همرنگ یا کامپوزیت، پایه رزین دارند و همرنگ دندان هستند. معمولا هر دو شیوه پرکردن دندان بسته به جنس مورد استفاده، به مرور زمان از بین می روند و دوباره باید ترمیم شوند.
مطالعات جدید نشان می دهد که می توان برای پرکردن دندان، از گرافین استفاده کرد. گرافین یک لایه تک اتمی کربن است که مقاومت آن 200 برابر فلزات است.
اولین قدم برای این مطالعه، بررسی سمی بودن گرافین برای استفاده در دهان بود. به این منظور، سه شکل مختلف گرافین متشکل از اکسید گرافین، اکسید گرافین تصفیه شده با استفاده از حرارت و گرافین با ناخالصی نیتروژن روی سلول بنیادی دندان مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد اکسید گرافین تصفیه شده با استفاده از حرارت و گرافین با ناخالصی نیتروژن یا سمی هستند و یا سبب آسیب به غشای دندان می شوند؛ ولی اکسید گرافین کمترین اثر سمی را دارد و گزینه مناسبی است.
پر کردن دندان با گرافین نیازمند توسعه وتحقیق بیشتر است ولی می تواند در آینده ای نزدیک به عنوان بهترین گزینه برای پرکردن دندان مورد استفاده قرار گیرد. دوام گرافین با هیچ ماده طبیعی یا تولید شده قابل مقایسه نیست.
به گزارش ایرنا از ساینس، نتایج این تحقیقات در نشریه Colloids & Surface B: Biointerfaces منتشر شده است.
گرافین جایگزین آلیاژهای فلزی برای پر کردن دندان می شود
