محمود قصاع در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس با تاکید بر لزوم تمرکز بر فناوری در بخش های مختلف اقتصادی برای دستیابی به رشد و توسعه کشور، گفت: ارزیابی ضرورت های توسعه کشور بر مبنای چشم انداز بیست ساله نظام جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد رشد اقتصادی بر اساس بالاترین نرخ های متداول و شناخته شده جهانی نیز قادر به پرکردن شکاف بین وضعیت کنونی اقتصادی کشور و نزدیک ترین رقبای منطقه ای نیست. بنابراین با رویکردهای متعارف، امکان تحقق چشم انداز و دستیابی به پیشرفت و توسعه میسر نمی باشد.
مدیر برون سپاری صندوق نوآوری و شکوفایی افزود: در شرایط دشوار کنونی یکی از انتخاب های مطمئن برای گذر از چالش ها و رفع محدودیت ها به گونه ای که کشور بتواند نرخ های رشد بسیار بالا را تجربه نماید و براساس آن آسیب ها و عقب ماندگی های گذشته را جبران کند، تمرکز بر فناوری در تمامی بخش های صنعتی، معدنی، تولیدی و خدماتی کشور است.
وی تصریح کرد: فناوری به عنوان پایه توسعه اقتصاد ملی، حاصل یک جریان دانشی است که در قالب یک نظام جامع نوآوری محقق شده و توسعه می یابد. اما نظام های نوآوری فقط بر فناوری تأکید ندارد بلکه روش مناسب استفاده از فناوری را برای رفع نیازهای جامعه مشخص می کنند. لذا علاوه بر فناوری دانش پایه، به نیازیابی تجربه محور و اولویت شناسی در تخصیص منابع برای راهکاریابی های خلاقانه می پردازد.
در شرایط دشوار کنونی یکی از انتخاب های مطمئن برای گذر از چالش ها و رفع محدودیت ها به گونه ای که کشور بتواند نرخ های رشد بسیار بالا را تجربه نماید و براساس آن آسیب ها و عقب ماندگی های گذشته را جبران کند، تمرکز بر فناوری در تمامی بخش های صنعتی، معدنی، تولیدی و خدماتی کشور است
قصاع در ادامه گفت: آنچه که طی سالیان اخیر به عنوان اقتصاد دانش بنیان مطرح شده، در چارچوب توسعه صنعتی مبتنی بر فناوری هایی که ریشه در جریان دانشی کشور دارند، است. بر این اساس باید با تغییر رویکرد صنایع از تولید متعارف به تولید فناورانه و تکامل مستمر صنایع و محصولات جدید برای تأمین تقاضاهای رو به تحول بازارهای داخلی و بین المللی، بتوان اقتصاد کشور را متحول ساخت و در نتیجه نرخ های رشد فراتر از سطوح متعارف جهانی را برای کشور به ارمغان آورد.
مدیر برون سپاری صندوق نوآوری و شکوفایی افزود: صرف نظر از این که مفهوم فوق منطبق بر رویکرد صنعتی شدن است و هنوز با مفهوم واقعی اقتصاد دانش بنیان فاصله دارد، این سوال نظری مطرح است که آیا ایران یا هر کشوری می تواند بدون گذر از سایر مراحل رشد به یکباره به دوران اقتصاد مبتنی بر فناوری و دانش ورود کند؟
وی در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر به نظر می رسد اجماعی بر ضرورت توجه به این امر در تمامی لایه های مدیریت عالی کشور وجود دارد. این موقعیت، فرصتی تاریخی است که حتی درصورت عدم دستیابی به همه اهداف ترسیم شده، می تواند به یک اصلاح اساسی در اقتصاد کشور منجر شود. اما در عین حال که چنین موقعیت تاریخی یک فرصت محسوب می شود، اگر اقدامات اجرایی فارغ از تجربیات اجرایی کشور و فرهنگ کلی حاکم بر روابط مردم و دولت طی ده ها سال گذشته صورت پذیرد، یک شکست دیگر را با خود به ارمغان خواهد آورد و یک تهدید محسوب خواهد شد.
No tags for this post.