در این روش جدید پزشکان با جمع‌آوری نمونه خون موجود در سیاهرگ باب کبدی، که حامل خون از دستگاه گوارش – از جمله لوزالمعده – به کبد است، توانستند اطلاعات بیشتری در مورد سرطان لوزالمعده به دست آورند. متداولترین روش در حال حاضر استفاده از خون ورید محیطی (peripheral) است که از بازو و مانند آن عبور می‌کند.
تومورهای اولیه سلولهای سرطانی موسوم به سلولهای تومور گردشی(CTC) را در خون منتشر می‌کنند. این سلولها نشانه‌هایی از انواع سرطان هستند که اگر به موقع پیدا شوند، می‌توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد. از آنجا که این سلولها معمولا بزرگ بوده، شکل نا‌منظمی دارند و اغلب به صورت خوشه‌ای گرداگرد هم قرار می‌گیرند، در رگهای باریکتر به دام می‌افتند.
فرضیه محققان این است که بیشتر سلولهای منتشر شده از تومورهای دستگاه گوارش در سیاهرگ باب کبدی جریان می‌یابند و پس از آن در عروق باریک در کبد جدا می‌شوند. بنابراین به ندرت می‌توان آنها را در وریدهای محیطی پیدا کرد. در نتیجه ممکن است سرطان پیشرفت کرده و برای تشخیص آن دیر شود.
به منظور آزمایش این فرضیه، پژوهشگران از طریق سونوگرافی و یک سوزن کوچک، نمونه خون بیمار را از سیاهرگ باب کبدی جمع‌آوری کردند. آنها در هر 18 بیمار که مشکوک به سرطان پانکراس و صفرا بودند، سلولهای سرطانی را پیدا کردند. در حالیکه با استفاده از خون سیاهرگ محیطی به روش استاندارد، این سلولها فقط در 4 نفر از این 18 نفر شناسایی شده بود.
تعداد سلولهای سرطانی در خون سیاهرگ باب کبدی، به طور متوسط 100 سلول در 7.5 میلی‌لیتر بود. در حالیکه در خون ورید محیطی تنها یک سلول پیدا شد. از آنجا که بیماران با 80 سلول در 7.5 میلی‌لیتر خون می‌توانند به طور بالقوه از طریق جراحی تومور را بردارند، استفاده از خون ورید محیطی برای تشخیص سرطان بسیار مشکل بوده و در این صورت تومور به راحتی زمان برای پیشرفت پیدا خواهد کرد.
این روش جدید غیرتهاجمی و ایمن بوده و هیچ عوارضی برای آن گزارش نشده است. از این رو می‌تواند در تشخیص زودهنگام سرطان لوزالمعده بسیار کمک کننده باشد. تنها هفت درصد از بیماران پس از مرحله دوم تشخیص این بیماری به مدت پنج سال زنده می‌مانند که این نشان می‌دهد این بیماری یکی از مرگبارترین انواع سرطان است. انجمن سرطان آمریکا برآورد کرده است که در سال 2015، 49000 نفر به زودی به این بیماری مبتلا خواهند شد و حداقل 40560 نفر از آنها جان خود را از دست خواهد داد.
پژوهشگران بر این باورند که بررسی‌های بیشتری روی تعداد زیادی از افراد باید انجام شود تا نتایج بهتری به دست آید. شاید بتوان از این طریق خیلی زودتر از آنکه بیماری منتشر شود آن را تشخیص داده و برای درمان آن اقدام کرد.
این پژوهش در نشریه Gastroenterology منتشر شده است.
No tags for this post.