کنفرانسی که روز دوشنبه آغاز شد و تا بیستم آذر ماه ادامه خواهد داشت 196 کشور مختلف دنیا و 20000 هزار مذاکره کننده را دور یک میز جمع کرده تا با همفکری یکدیگر راه حلی برای مشکل تغییرات آب و هوایی بیایند. همانند کنفرانس پیشینی که در سال 2009 در شهر کپنهاگ برگزار شده بود توجه افکار عمومی و رسانه های مختلف دنیا به این کنفرانس با اهمیت جلب شده است. اما نتیجه و اهمیت واقعی این همایش چه بود؟
ماهیت کنفرانس پاریس دقیقا چیست؟
از منظر فنی این کنفرانس بیست و یکمین کنفرانس حزب های مختلف در چارچوب کنوانسیون سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی (UNFCCC) بود که در میان شرکت کنندگان به COP21 معروف است. UNFCCC به طور رسمی در سال 1992 در اجلاس ریو به امضا رسید. در سال 1997 پروتوکل کیوتو به شکل کاملا قانونی تعهدات الزام آوری برای کشورهای توسعه یافته بوجود آورد تا میزان تولید و انتشار گازهای گلخانه ای خود را محدود سازند. علاوه بر این در سال 2010 نیز توافق نامه ای موسوم به کانکون تغییرات آینده در وضعیت گرمایش کره زمین را به 2 درجه سلسیوس محدود ساخت.
هدف و دستاورد این کنفرانس چه خواهد بود؟
هدف اصلی این کنفرانس ایجاد یک توافق در زمینه شرایط آب و هوایی است تا وظیفه هر کشور را در قبال کاهش تغییرات آب و هوایی از سال 2020 به بعد معین کند. به عنوان قسمتی از این توافق مقرر می شود تا به کشورهای در حال توسعه جهت کاهش اثرات ناشی از تغییرات آب و هوایی کمک مالی شود.
تفاوت بنیادین این همایش با نشست پیشین در چیست؟
بر خلاف نشست های گذشته در نشست پاریس تلاش می شود تا برای رسیدن به یک توافق مناسب هر کشور بر اساس توانایی های خود مسئولیت های خود را در قبال کاهش انتشار کربن انجام دهد. عنوان این وظایف با نام سهم معین ملی ((INDCs شناخته می شود. به عنوان مثال کشور ایالات متحده آمریکا متعهد شد تا سال 2025 انتشار کربن خود را به اندازه 26 درصد نسبت به سطح انتشار آن در سال 2005 کاهش دهد.
آیا دلیلی برای خوش بینی به این کنفرانس وجود دارد؟
این مسئله کاملا به نظر و سطح توقعات شما وابسته است. برای بسیاری همانند NGO های محیط زیستی و تعدادی از جزایر کم ارتفاع اقیانوس آرام دستاورد احتمالی بدست آمدن مقیاس و سرعت تغییرات آب و هوایی است. همچنین سختی ها و دشواری های موجود در زمینه تامین مالی نباید دست کم گرفته شود علاوه بر این چالشی که از سوی هند که سومین تولید کننده گازهای دی اکسید کربن است که اقتصادی بر پایه سوخت های فسیلی دارد نیز باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. اما خوشبختانه افق روشنی برای رسیدن به توافقی که همه کشورها به آن متعهد باشند وجود دارد.
آیا این کنفرانس در راه محدود کردن گرمایش کره زمین موفق خواهد شد؟
این امر کاملا امکان پذیر است. طبق محاسبات انجام شده در صورتی که تمامی ضوابط مربوط به INDCs اجرایی شوند گرمایش کره زمین به طور قطع به اندازه 2.7 درجه سلسیوس محدود خواهد شد. این میزان به اندازه 1 درجه کمتر از مقدار پیش بینی شده توسط کارشناسان برای گرمایش کره زمین در صورت تداوم مسیری که بشر هم اکنون در راه صنعتی سازی در پیش گرفته است خواهد بود. اما گفتنی است که این میزان از حد 2 درجه که مورد توافق UNFCCC است بالا تر بوده میزانی که به گفته دانشمندان عبور از آن بسیار خطرناک است و پیامدهای ناگواری را برای بشر به همراه خواهد آورد. قطعا پاریس آخرین ایستگاه این کنفرانس با اهمیت نخواهد بود.
توافق نامه کانکون تغییرات آینده در وضعیت گرمایش کره زمین را به 2 درجه سلسیوس محدود ساخته است.
آیا توافقات بدست آمده از لحاظ قانونی الزام آور هستند؟
طبیعت قانونی این توافق قطعی و معین باقی خواهد ماند و راه هر گونه تفسیر نادرست را بعد از توافق خواهد بست. مطابق نظر دولت آمریکا تنها لغتی که باید از آن دوری کرد گذاشتن نام قرارداد و پیمان روی این توافق نامه است زیرا هر گونه قراردادی باید مورد تایید کنگره آمریکا قرار گیرد که بخش جمهوری خواه آن پیش از این نشان داده اند با هر گونه توافقی در این زمینه مخالفت خواهند کرد.
چگونه می توان به داده ها و اطلاعات مورد نیاز دسترسی پیدا کرد؟
Grist , Mashable و Carbon Brief نکات و تمام جزئیات توافق و مذاکرات انجام شده را به طور کامل پوشش داده اند. علاوه بر این نیویورک تایمز کاملا به اثرات احتمالی INDCs پرداخته و UNFCCC نیز خود شرح تمام مذاکرات , نشست ها و همچنین تمام اطلاعات بروز شده را در اختیار کاربران قرار داده است.
No tags for this post.