مارها چگونه فاقد پا شدند

مارها در فرایند تکامل خود دوره های خاصی را تجربه کرده اند. از دست دادن پای مارها در روند این فرایند همواره برای دانشمندان یک سوال بوده است. به تازگی محققان با بررسی فسیل به جا مانده از یک خزنده تا حدودی توانسته اند این راز را کشف کنند.

محققان در طی انجام این تحقیق سرنخ های بسیار بزرگی از اجداد مار های امروزی به دست دادند. بنا بر مشاهدات آنها جد مارهای امروزی به احتمال زیاد خزنده ای حفار بوده است.

بررسی این فسیل 90 میلیون ساله اطلاعات بسیار جالبی را درباره چگونگی تکامل مارها به محققان داده است. مقایسه بین سی تی اسکن این فسیل و خزندگان مدرن نشان دهنده این است که اجداد مارهای امروزی در فرایند تکامل برای زندگی و شکار در لانه ها، پاهای خود را از دست داده اند.

یکی از پیش فرض ها در این رابطه حاکی از این بود که مارها برای زندگی در دریاها پاهای خود را از دست داده اند. به این ترتیب این محققان با یافته های خود این فرضیه را رد کردند.

محققان برای انجام این تحقیق به بررسی سی تی اسکن های انجام شده از استخوان داخلی گوش خزنده ای به نام Dinilysia patagonica استفاده کردند. این خزنده که طول آن چیزی در حدود 2 متر است، از نظر ساختاری با مارهای امروزی بسیار مشابه است. این حفره ها و کانال های استخوانی که هم اکنون در مارهای امروزی نیز دیده می شود، وظیفه حفظ بالانس و کنترل شنوایی را بر عهده دارد.

این یافته ها محققان را برای پیدا بردن به رازهای تکاملی مارها بسیار یاری کرده است و Dinilysia patagonica را به عنوان بزرگ ترین مار حفار شناخته شده لقب داده است. همچنین محققان در طی انجام این تحقیق سرنخ های بسیار بزرگی از اجداد مار های امروزی به دست دادند. بنا بر مشاهدات آنها جد مارهای امروزی به احتمال زیاد خزنده ای حفار بوده است.

دکتر هنگیو یی به عنوان راهبر این تحقیق در این باره بیان کرد که گوش داخلی فسیل نشان دهنده اطلاعات بسیار زیادی است و زمانی که فسیل برای بررسی بیش از حد شکننده یا آسیب دیده است می تواند به راحتی به کمک محققان بیاید.

 

مترجم: احمد محمد حسینی

 

No tags for this post.