به گزارش ایسنا، این یافته‌ها نشان داده یک خانواده خاص از مولکول‌ها موسوم به ترومبوسپوندین‌ها ممکن است از پتانسیل درمانی برای بیماری‌های تحلیل برنده چشم برخوردار باشند.
دانشمندان با یادگیری بیشتر در مورد عملکرد این سلول‌ها اکنون یک گام دیگر به درک حالت‌های بیماری که این سلول‌ها باید در آن‌ها مورد بررسی قرار بگیرند، نزدیک شده‌اند.
سلول‌های بدست آمده از بافت بند ناف با سلول‌های خون بند ناف متفاوت هستند زیرا از خود بافت و نه خون آن گرفته شده‌اند.
محققان دانشگاه دوک از یک سیستم کشت سلول برای تعیین تاثیرگذاری این سلول‌ها بر رشد نورون‌های بدست آمده از شبکیه چشم موش‌ها استفاده کردند.
در یک آزمایش که طی آن دو نوع سلول در یک مایع بدون ارتباط فیزیکی آغشته شده بودند، نورون‌های شبکیه با سلول‌های بافت بند ناف در مایع قرار داده و ارتباطات نورونی جدیدی موسوم به سیناپس را تشکیل دادند و شاخه‌های جدیدی موسوم به neurite را نیز تولید کردند که به ارتباطات جدید منجر خواهند شد.
این سلول‌ها همچنین مدت بیشتری از نورون‌هایی که بدون سلول‌های بافت بند ناف پرورش یافته بودند، باقی ماندند.
مسدود کردن ترومبوسپوندین‌ها شکل‌گیری ارتباطات جدید میان نورون‌ها را کاهش داد.
این تحقیق در مجله Neuroscience منتشر شده است.
No tags for this post.