بنای مجموعه امامزاده عبدالله لواسان که بیش از 7 سده قدمت دارد در سال های اخیر به صورت کامل باز سازی شده و متاسفانه در مرمت های انجام شده ، اصل وفاداری به بنا رعایت نشده است . این مجموعه از دیرباز مورد احترام مردم منطقه بوده و قسمتی از صحن خارجی امامزاده قبرستان است .
بر اساس مستندات و مدارک موجود ، تاریخ ساخت اولیه این مجموعه به قرن هشتم هجری باز می گردد . بنای مجموعه این امامزاده در سال های اخیر به صورت کامل باز سازی شده و متاسفانه در مرمت های انجام شده ، اصل وفاداری به بنا رعایت نشده است .
بنای امامزاده دارای گنبد دو پوشی است که یکی بزرگ تر و دیگری کم خیز و کوچکتر ساخته شده است . ایوان ورودی بنا در سال 1376 باز سازی شده و بر روی آن کاشی کاری از نوع کاشی هفت رنگ اجرا شده است .
این ورودی دارای دو فیلپوش و قوس جناغی است و دری چوبی کنده کاری ومنبت کاری شده بر روی آن نصب است .
بعد از در ورودی وارد فضایی می شویم که دارای پلان مربع شکل است و از داخل مخروطی بوده و به گنبد کوچک ختم می شود . این قسمت دارای دو طاقنما و دو نورگیر و دو ورودی که یکی شمالی بوده و به بیرون منتهی می شود و دیگری به صورت دالان مانند به اتاق ضریح ختم می شود .
داخل بنا آئینه کاری شده و فاقد تزئینات دوره ایلخانی است و دیوار های داخلی امامزاده به فاصله 5 / 1 متری از کف با سنگ مرمر پوشیده شده است .
پلان اتاق مقبره هشت ضلعی ساخته شده که ضریح فلزی امامزاده در وسط اتاق قرار گرفته است . سنگ قبر امامزاده از جنس سنگ مرمر و جدید بوده و بر روی آن " مرقد مطهر حضرت امامزاده عبدالله ابن حسین ابن عدنان ابن موسی کاظم " نوشته شده است . گنبدی که بر بالای اتاق مقبره استوار است دو پوش بوده از خارج تقریباٌ مخروطی و از داخل عرقچین می باشد و از داخل کاملاٌ آئینه کاری شده است .
نمای بیرونی امامزاده از سنگ تیشه ای استخوانی رنگ پوشیده شده و دارای پنجره های مشبک کاشی به رنگ فیروزه ای است .
بر اساس مستندات و مدارک موجود ، تاریخ ساخت اولیه این مجموعه به قرن هشتم هجری باز می گردد . این بنا به شماره 10376 و در سال 1382 در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.