گزارش تصویری و تحلیل فنی امامزاده عبدالله لواسان

بنای مجموعه امامزاده عبدالله لواسان که بیش از 7 سده قدمت دارد در سال های اخیر به صورت کامل باز سازی شده و متاسفانه در مرمت های انجام شده ، اصل وفاداری به بنا رعایت نشده است . این مجموعه از دیرباز مورد احترام مردم منطقه بوده و  قسمتی از صحن خارجی امامزاده قبرستان است .

بر اساس مستندات و مدارک موجود ، تاریخ ساخت اولیه این مجموعه به قرن هشتم هجری باز می گردد . بنای مجموعه این امامزاده در سال های اخیر به صورت کامل باز سازی شده و متاسفانه در مرمت های انجام شده ، اصل وفاداری به بنا رعایت نشده است .

 بنای امامزاده دارای گنبد دو پوشی است که یکی بزرگ تر و دیگری کم خیز و کوچکتر  ساخته شده است . ایوان ورودی بنا در سال 1376 باز سازی شده و بر روی آن کاشی کاری از نوع کاشی هفت رنگ اجرا شده است .

 این ورودی دارای دو فیلپوش و قوس جناغی است و  دری چوبی کنده کاری ومنبت کاری شده بر روی آن نصب است .

بعد از در ورودی وارد فضایی می شویم  که دارای پلان مربع شکل است و از داخل مخروطی بوده و به گنبد کوچک ختم می شود . این قسمت دارای دو طاقنما و دو نورگیر و دو ورودی که یکی شمالی بوده و به بیرون منتهی می شود و دیگری به صورت دالان مانند به اتاق ضریح ختم می شود .

داخل بنا آئینه کاری شده و فاقد تزئینات دوره ایلخانی است و دیوار های داخلی امامزاده به فاصله 5 / 1 متری از کف با سنگ مرمر پوشیده شده است .

 پلان اتاق مقبره هشت ضلعی ساخته شده که ضریح فلزی امامزاده در وسط اتاق قرار گرفته است . سنگ قبر امامزاده از جنس سنگ مرمر و جدید  بوده  و بر روی آن " مرقد مطهر حضرت امامزاده عبدالله ابن حسین ابن عدنان ابن موسی کاظم "  نوشته شده است .  گنبدی که بر بالای اتاق مقبره استوار است دو پوش بوده از خارج تقریباٌ مخروطی و از داخل عرقچین می باشد و از داخل کاملاٌ آئینه کاری شده است .

نمای بیرونی امامزاده از سنگ تیشه ای استخوانی رنگ پوشیده شده و دارای پنجره های مشبک کاشی به رنگ فیروزه ای است .

بر اساس مستندات و مدارک موجود ، تاریخ ساخت اولیه این مجموعه به قرن هشتم هجری باز می گردد . این بنا به شماره 10376 و در سال 1382 در فهرست آثار تاریخی ایران  به ثبت رسیده است .

گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی

No tags for this post.