به گفته دانشمندان، جهانی‌سازی با افزایش قدرت سیاسی و اقتصادی شهرها و نواحی متعلق به این شهرها همراه بوده است.
لوسیا سائز، یکی از نویسندگان این تحقیق، معتقد است شهرهای دارای موفقیت اقتصادی بیشتر آن‌هایی هستند که با استقلال بیشتری از اقتصادهای ملی‌شان عمل می‌کنند و در واقع در سطح بین‌المللی رقابت می‌کنند، بنابراین، مواقع بحران، کمتر رنج می‌برند.
این محقق گفت: لندن یکی از مثال‌های خوب برای این شرایط است و گرچه بحران اقتصادی بر بریتانیا اثر گذاشته، رفتار اقتصادی این کشور به فعالیت‌های شهرهایش در سطح بین‌المللی بستگی دارد و لندن به عنوان یک شهر جهانی، کمتر به رفتار داخلی کشورش وابسته است.
وی در ادامه افزود: دقیقا این موضوع در مورد پاریس نیز صدق می‌کند؛ همچنین در طول آخرین رکود اقتصادی در ایالات متحده، هیچ بحرانی در هیچ جای نیویورک مشاهده نشد. چنین شهرهایی با پتانسیل اقتصادی بالا، بسیار پویا هستند و موقعیت‌های اقتصادی که کشورهایشان ممکن است از آن رنج ببرند، این شهرها را مانند شهرهای دیگر کمتر توسعه‌یافته، تحت تاثیر منفی قرار نمی‌دهند.
بر اساس مقاله منتشرشده، شهر دیگر یعنی توکیو نیز در بالای فهرست شهرهایی از این دست قرار دارد زیرا توکیو نخستین شهری بود که جهانی شد.
با پیشرفت‌کردن فرآیند جهانی‌سازی، تعداد شهرهایی که جهانی شده‌اند، افزایش یافته است. به طور مثال، در اسپانیا دو شهر بارسلونا و مادرید، دو شهر جهانی به شمار می‌آیند اما وضعیت رقابتی شهرها با گذشت زمان بدون تغییر نمی‌ماند بنابراین هر شهر باید نقاط قوت و نقاط ضعف خود و رقبایش را بداند.
به گفته دانشمندان حاضر، جهانی‌سازی دنیای اقتصاد، موجب تحولات عمیقی در شهرهای سراسر جهان نه تنها از لحاظ اقتصادی بلکه از لحاظ سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ساختاری شده است. جهانی‌شدن موجب ظهور شهرهای جهانی و تمایل آن‌ها به شکل دادن مگاشهرها و مگامناطق شده است.
این وضعیت جهانی فشار زیادی را به شهرها وارد می‌کند و رقابت بین آن‌ها را افزایش می‌دهد. این رقابت همه چیز از جمله منابع و ثروت را جذب می‌کند و این ها همان مولفه‌هایی هستند که شهرها را رقابتی می‌کنند؛ بنابراین این موضوع ظرفیت آن‌ها برای رقابت را افزایش می‌دهد.
No tags for this post.