فرآیند حیرت انگیز مرگ یک ستاره

مطالعات اخترشناسان نشان می دهد هر سال به اندازه 30 زمین، گرد و غبار از ستاره غول پیکر VY Canis Majoris جدا می شود.

به طور طبیعی این ستاره و سایر ستارگانی که در پایان عمر خود در مسیر تبدیل شدن به یک ابرنواختر قرار می گیرند باید بخش قابل توجهی از جرم خود را از دست داده تا به اصطلاح «بمیرند».

اخترشناسان دریافته اند ستاره غول پیکری موسوم به VY Canis Majoris در آستانه تبدیل شدن به یک ابرنواختر، سالانه حجم عظیمی از جرم خود را از دست می دهد.

ستاره VY Canis Majoris نیز از این روند مستثنی نبوده به طوریکه هر سال حجم عظیمی از گاز و ذرات گرد و غبار خود را با سرعتی حیرت انگیز از دست می دهد. به گفته دانشمندان این روند فراتر از آنچیزی است که می توان در علم اخترشناسی متصور شد.

تیمی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوب اروپا به بررسی دقیق این ستاره پرداخته اند. اهمیت این جرم کیهانی به آن دلیل است که یکی از بزرگترین ستارگان کهکشان راه شیری به شمار می آید.

سیستم اپتیکی تطبیقی جدید این تلسکوپ به اخترشناسان اجازه می دهد تا به اعماق ابرهای گازی و گرد و غبار شکل گرفته به دور این ستاره نفوذ کرده و فرآیند قطبی شدن نور در این ابرها را آنالیز کنند.

بدین ترتیب آنها می توان ارزیابی دقیقی درخصوص بزرگی ذرات پراکنده شده از این ستاره در حال مرگ داشته باشند.

هر یک از ذرات گرد و غباری که از این ستاره رها می شود حدود نیم میکرومتر اندازه دارد و اگرچه به ظاهر بسیار کوچک به نظر می رسد اما باید گفت که این ذرات 50 بار بزرگتر از ذرات گرد و غباری است که در عالم سرگردان هستند.

منبع

No tags for this post.