شیء زرد رنگی که در مرکز قاب یک کهکشان بیضوی وجود دارد به هرکول A معروف است که توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا که در حال چرخش به دور زمین است دیده شده است. در نور طبیعی، یک بیننده این جسم شناور را فقط در سیاهی قیرگون فضا می‌بیند.
با این حال، مشاهده هرکول A و کل منطقه با یک تلسکوپ رادیویی به طور کامل تغییر شکل یافته است. فواره قرمز/صورتی خیره کننده از مواد که به صورت مواج بیرون از کهکشان دیده می‌شود، فواره‌هایی هستند که به طور کامل در نور مرئی غیر قابل وضوح هستند. آنها در اینجا توسط رصدخانه‌های رادیویی بسیار بزرگ کارل جی جانسکی در نیومکزیکو، آمریکا نشان داده شده‌اند. این مشاهدات رادیویی با داده‌های نور مرئی هابل که با دوربین Wide Field Camera 3 گرفته شده، برای ایجاد این مخلوط قابل توجه تلفیق شدند.
این دو فواره از پلاسمای داغ با انرژی بالا که از مرکز هرکول A بیرون می‌پاشد، طی یک فرآیند که توسط یک سیاهچاله کمین‌کرده در قلب کهکشان تشکیل شده‌اند. این سیاهچاله حدود 2.5 میلیارد برابر جرم خورشید و در حدود یک هزار بار سنگین‌تر از سیاهچاله‌ای است که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد.
سیاهچاله هرکول A مواد را گرم می‌کند و سرعت آن را تا حد سرعت نور تسریع کرده و آن را با سرعت بالا به بیرون فضا ارسال می‌کند.این فواره‌های بسیار متمرکز در هنگام عزیمت، انرژی خود را از دست می‌دهند و در نهایت سرعت خود را کم می‌کنند و برای تشکیل لوب‌های ابر مانند، گسترش می‌یابند.
حلقه‌های متعدد روشن و گره‌هایی که در این لوب دیده می‌شود نشان می‌دهد که این سیاه چاله انفجارهای پی در پی متعددی از مواد را در طول دوره‌ای از تاریخ خود تجربه کرده است.این فواره‌ها حدود 1.5 میلیون سال نوری گسترش یافته‌اند و تقریبا 15 برابر اندازه کهکشان راه شیری هستند.
به گزارش ایسنا،هرکول A ، همچنین به عنوان 3C 348 شناخته شده ، دارای فاصله‌ای در حدود دو میلیارد سال نوری است و یکی از درخشان ترین منابع امواج رادیویی خارج از کهکشان ما است.
No tags for this post.