یکی از شیوه های مطمئن برای پیدا کردن سیارات فرامنظومه شمسی این است که میزان حرکت سیارات احتمالی در اطراف ستاره شان مورد بررسی دقیق قرار گیرد. در حال حاضر ضریب دقتی که اخترشناسان مورد توجه قرار می دهند چیزی درحدود یک متر بر ثانیه است که توسط سیارات بزرگتر از زمین ایجاد می شود. اما اگر چیز خاصی به شکل گیری اختلالاتی در سطح ستاره آن سیاره منجر شود (چیزی شبیه یک لکه خورشید) احتمال بروز خطا در محاسبات و نتیجه گیری نادرست دور از ذهن نخواهد بود.
اکنون تیمی از اخترشناسان امیدوارند که با انجام مطالعاتی جامع درباره خورشید، تأثیرگذاری چنین احتمالاتی در نتیجه گیری های مربوط به شناسایی سیارات جدید را به حداقل برسانند. درصورتیکه تلاش این دانشمندان به نتیجه برسد آنگاه این امکان فراهم خواهد شد که سیاره ای مانند ونوس با تکنیک «سرعت پرتویی» شناسایی شود. نتیجه خوشحال کننده این دستاورد این است که می توان سیاراتی شبیه زمین و یا کوچکتر را که در اطراف سایر ستارگان در حال گردش هستند را با دقتی بالا شناسایی کرد.
دانشمندان رصدخانه ژنو که این مطالعه را دنبال می کنند معتقدند که تلاش آنها چیزی نیست جز ارایه روشی دقیق و امیدوارکننده برای کشف سیارات فرامنظومه شمسی با این تصور که ستاره آنها همان خورشید است.
به گفته این دانشمندان، از آنجاکه خورشید فاصله زیادی با زمین ندارد می توان به درک درستی از سطح آن رسید و در ادامه با مطالعه لکه های آن محاسباتی انجام داد که از این طریق می توان چشم به سایر ستارگان و سیارات در حال گردش به دور آنها داشت.
No tags for this post.