سندرم تخمدان پلی سیستیک یا نشانگان تخمدان پرکیست، شایع‌ترین اختلال غدد درون ریز در زنان است. یکی از علل ناباروری در زنان، عدم تخمک‌گذاری است و سندرم تخمدان پلی سیستیک مهمترین علت این دسته از ناباروری‌ها محسوب می‌شود. در این بیماری هورمون‌های زنانه بیش از میزان مورد نیاز ترشح می‌شوند و همین امر موجب اختلالاتی در بدن فرد مبتلا می‌شود که از آن جمله می‌توان به ناباروری، چاقی، پرمویی و قاعدگی نامنظم اشاره کرد. اما این اختلال هورمونی در تخمدان چه اثری دارد؟
تخمک توسط گروهی از سلول‌ها به نام سلول‌های گرانولوزا در بر گرفته شده است. سلول‌های گرانولوزا در واقع نقش پرستاران تخمک را ایفا می‌کنند. این سلول‌ها هستند که مواد غذایی و پیام‌های محیطی را از طریق ارتباط گسترده خود به تخمک منتقل می‌کنند و زمینه مناسبی را برای رشد و بلوغ آن فراهم می‌کنند. در واقع این سلول‌های گرانولوزا هستند که حضور هورمون‌های زنانه را در محیط تشخیص داده و پیام متناسب با این حضور را به تخمک در حال رشد منتقل می‌کنند. پس اختلالات هورمونی موثر بر تخمک گذاری ابتدا بر سلول‌های گرانولوزا اثر می‌گذارند و اثر ثانویه به تخمک منتقل می شود.
حال سوال این است که اختلالات هورمونی ناشی از نشانگان تخمدان پرکیست چه اثری بر سلول‌های گرانولوزا دارد؟
در پژوهشی که توسط دکتر مهدی‌زاده، دکتر افلاطونیان و همکارانشان به طور مشترک در دانشگاه علوم پزشکی ایران و پژوهشگاه رویان انجام گرفت، تلاش شد با سنجش مقدار گیرنده هورمون‌های زنانه در سلول‌های گرانولوزای زنان مبتلا به نشانگان تخمدان پرکیست و مقایسه آن با مقدار گیرنده در زنان طبیعی به بخشی از این سوال پاسخ دهند.
به گزارش ایسنا، این مطالعه که نتایج آن در مجله Gynecological Endocrinology به چاپ رسیده است، نشان داد گیرنده‌های هورمون‌های زنانه در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی سیستیک به میزان معنی‌داری کمتر از زنان طبیعی است. این یافته نشان می دهد کاهش میزان گیرنده‌های هورمونی در سلول‌های گرانولوزا می‌تواند یکی از علل نقص در بلوغ تخمک باشد. با مطالعه بیشتر می‌توان به رابطه میان این اختلال و اختلالات بلوغ تخمک پی برد.
No tags for this post.