محققان دانشگاه بریستول برای یافتن پاسخ این سوال کلونی‌هایی از مورچه‌های مهاجر را در معرض حمله صیادان مختلف قرار دادند.
مورچه‌های پیشاهنگ در اطراف فعالیت کلونی به دیده‌بانی و پرسه‌زنی می‌پردازند و مورچه‌های کارگر در قلب لانه حضور دارند. هرکدام از این مورچه‌ها برحسب موقعیت‌شان می‌توانستند پاسخ خیلی پیچیده‌ای به صیادان بدهند.
وقتی محققان مورچه‌های پیشاهنگ را حذف کردند تا واکنش کلونی را ببینند، ارتش مورچه‌های غارتگر دوباره به داخل لانه بازگشتند. با حذف مورچه‌های کارگر از داخل لانه، کل کلونی شروع به فرار و عقب‌نشینی کرد و در یک موقعیت جدید به دنبال پناهگاه گشت.
در هر دوی این سناریوها مورچه‌ها پاسخ مناسبی از خود نشان دادند.
این نتایج نشان می‌دهد که مورچه‌ها در این شرایط درست مثل سیستم عصبی یک موجود منفرد عمل می‌کنند. آنها به آسیب ایجاد شده، یک پاسخ مناسب و وابسته به موقعیت می‌دهند و این درست مثل وقتی است که سلول‌ها در معرض درد ناشی از آسیب قرار می‌گیرند.
به گزارش ایسنا ، در حقیقت کلونی مورچه‌ها نیز با آگاهی دادن به کل گروه به از دست رفتن کارگران پاسخ مناسب می‌دهد.
No tags for this post.