در این مطالعه، پژوهشگران تصاویر گوناگونی که از بافت‌های سالم و نیز سرطانی مربوط به پستان گرفته شده بود را به کبوترها نشان می‌دادند. هر گاه کبوتر واکنش درستی به بافت سرطانی نشان می‌داد، به جانور پاداش (غذا) داده می‌شد. پس از نمایش تعداد زیادی اسلاید مربوط به بافت‌های سالم و سرطانی، کبوترها یاد گرفتند که چگونه تفاوت میان این بافت‌ها را تشخیص دهند.
آنچه در این میان شگفت انگیز است، انجام این فعالیت از سوی کبوترهاست. کبوتر مغز بسیار کوچکی دارد و به همین دلیل شاید انتظار انجام فعالیتی نظیر این کار که توسط کارشناسان آموزش دیده و با تجربه پزشکی صورت می‌گیرد، دور از ذهن باشد.
در این مطالعه که توسط پژوهشگران دانشگاه آیوا و کالیفرنیا به انجام رسید، کبوترها توانستند پس از دوره آموزشی، تصاویر جدیدی که می‌دیدند را نیز درست طبقه بندی کنند. این جانوران، با توجه کردن به وجود (یا عدم وجود) رنگهایی مشخص در تصویر و نیز میزان فشردگی موجود در آن، این تشخیص را به انجام برسانند. البته کبوترها یاد گرفتند کلسیفیکاسیون‌های ریز مربوط به سرطان را نیز تشخیص دهند. با این وجود تشخیص برخی توده‌های مشکوک در تصاویر ماموگرافی برای این پرندگان کار دشواری بود. البته باید توجه داشته باشیم که تشخیص درست وضعیت توده‌های مشکوک برای متخصصان نیز کار سختی است.
انسان و کبوتر شباهت‌های زیادی به هم ندارند و به همین دلیل مشاهده چنین رفتاری از سوی کبوتر شگفت انگیز است. البته مطالعه کبوترها سابقه‌ای طولانی دارد. تحقیقات صورت گرفته در 50 سال اخیر نشان می‌دهد که این پرنده قادر است احساسات موجود بر روی صورت انسان، حروف الفبا، کپسول‌های بد شکل موجود در خطوط تولید کارخانه‌های داروسازی و حتی تفاوت میان برخی نقاشی‌های مشابه را تشخیص دهد. حتی این پرنده می‌تواند تا 1800 تصویر مختلف را به خاطر آورد.
پژوهشگران امیدوارند در آینده بتوانند با آموزش کبوتر و یا جانورانی دیگر، از توانایی شگفت انگیز آنها در شناسایی بیماری های مختلف استفاده کنند.
این پژوهش به تازگی در نشریه PLOS ONE منتشر شده است.
No tags for this post.