گزارش تصویری و تحلیل فنی ، امامزاده موسی و سلیم طالقان

بر اساس شواهد و مدارک ثبت شده در سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان های تهران و البرز  ، این بنا از جمله آثار مربوط به قرن هشتم هجری است که در دوره های بعد به دفعات مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته به نوعی که ماهیت اصلی بنا مخدوش شده و آسیب دیده است .

بنای امامزاده های فوق شامل دو اتاق گنبد دار با پلان مدور از خارج و هشت ضلعی از داخل هستند که به وسیله یک اتاق میانی  به هم متصل می شوند .

نمای بیرونی بنا از سیمان سفید و دارای پوشش بام شیروانی فلزی است . در سمت جنوب بنا ، ایوانی ستون دار و ابتدایی با ستون های چوبی وجود دارد که از طریق آن می توان به اتاق میانی وارد شد . در سمت غرب این ایوان درخت چنار چند شاخه و بسیار قطوری جلب توجه می کند و چشمه آبی نیز از جلوی بنا می گذرد .

بقعه شرقی در سمت راست ورودی فعلی از ایوان ستون دار قرار دارد و در داخل آن ضریحی از جنس آلومینیوم نصب شده است .   بقعه از داخل هشت ضلعی بوده و تنها راه ورودی آن مدخلی است که در جنوب اتاق میانی قرار دارد .

در ضلع داخلی این بخش یک طاق نما تعبیه شده است که در طاق نماهای اول و دوم سمت چپ مدخل ورودی دو طاقچه و در طاق نمای دوم سمت راست ورودی ، یک نورگیر تعبیه شده است .

گنبد بقعه دو پوسته است و فضای میانی دو بقعه  به  صورت مستطیل شکل با سقف چوبی پوشیده شده که در قسمت شرقی آن یک شاه نشین تعبیه شده است .

در سمت چپ دیوار رو به روی ورودی فعلی با ، گنبد غربی قرار دارد . این گنبد نیز از داخل هشت ضلعی بوده  و در هر ضلع آن یک طاق نما تعبیه شده است .                                                                  

در طاق نمای اول در سمت چپ ورودی یک طاقچه کوچک و در طاق نمای دوم ، یک طاقچه بزرگ تعبیه شده است . در طاق نمای دوم از سمت راست ورودی نیز دو نورگیر و در طاق نمای سوم یک طاق نما ی کوچکتر اجرا شده است . روکش بنا کلاً از گچ بوده و در بالای نورگیر ذکر شده یک نورگیر مشبک دیده می شود که احتمالاً مربوط به تزئئینات اصلی بنا است .

ضریح معجر این بقعه چوبی و با قاب های مستطیل شکل و تزئینات صورتی رنگ اجرا شده که احتمالاً جدید است .

گنبد بنا دو پوسته بوده و بر اساس نوشته داخل قاب گچی در سمت راست مدخل ورودی بقعه غربی ، این بنا در تاریخ 12/3/1383 توسط استاد زین العابدین گیلانی و امام علی مهدی بازسازی شده است . در داخل این قاب گچی ، یادگاری هایی مربوط به 100  سال اخیر مشاهده می شود . بر اساس شواهد و مدارک ثبت شده در سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان های تهران و البرز ، این بنا از جمله آثار مربوط به قرن هشتم هجری است که در دوره های بعد به دفعات مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته به نوعی که ماهیت اصلی بنا مخدوش شده و آسیب دیده است .

این دو بقعه به شماره 7625 و در تاریخ 17/12/1381 به ثبت رسیده است .  

گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی

No tags for this post.