وي پس از آموختن دروس ابتدايي به تهران رفت و پس از فراگيري حكمت و طب قديم، براي ادامه تحصيل عازم بيروت و سپس فرانسه شد. استاد پور داود پس از اقامت كوتاهي كه در ايران داشت، در آلمان مطالعات عميق خود را درباره آيين، زبان و فرهنگ ايران باستان آغاز كرد و كتاب اوستا را محور اصلي پژوهش خود قرار داد. وي همچنين براي تكميل مطالعات و پژوهشهاي ايرانشناسي خود به هندوستان رفت و به تدريس در دانشگاه پرداخت. اين محقق برجسته در سال 1315 جهت تدريس در دانشكده ادبيات و حقوق دانشگاه تهران دعوت شد. از آن پس در ايران ماندگار گرديد. وي در سال 1317 به عضويت پيوسته فرهنگستان جهاني هنر و دانش درآمد و در سال 1346 به پاس خدمات انسان دوستانه اش، از دربار واتيكان نشان علمي دريافت كرد. وي در نهايت پس از 27 سال تدريس مداوم، در سال 1342، با عنوان استاد ممتاز از دانشگاه بازنشسته شد. استاد پور داود سرانجام در سال 1347 در هشتاد و سه سالگي در گذشت. پورداود يكي از شايسته ترين و ارجمندترين فرزندان ايران زمين و نمونه كامل يك استاد در سطح جهاني بود كه در شيرازه بندي كارنامه باستاني ايران رنج فراوان برد و آثاري عرضه كرد كه فرهنگ ايران باستان، آناهيتا و هرمزنامه از آن جمله اند.
منبع:راسخون
No tags for this post.