بنای فعلی بقعه نسبتا جدید بوده و با پوشش شیروانی پوشیده شده است . ورودی بقعه دارای سه طاق هلالی با نقاشی های دوره قاجار است و در حاشیه پائین ایوان و ورودی یک نوار کاشی هفت رنگ قاجاری به چشم می خورد.
بنای اصلی و قدیمی آرامگاه در مرکز بنای جدید واقع شده و الحاقات دوره قاجاری اطراف ان را گرفته است . در دیواره شمالی خارجی بنای اصلی آثار کاشی کاری دوره ایلخانی مشاهده می شود. کاشی کاری های این دیوار دارای نقوش حیوانی ، گل و گیاه و مرغ ، به رنگ های فیروزه ای ، لاجوردی ، سفید و سبز است .
بنای اصلی و قدیمی آرامگاه در مرکز بنای جدید واقع شده و الحاقات دوره قاجاری اطراف ان را گرفته است . در دیواره شمالی خارجی بنای اصلی آثار کاشی کاری دوره ایلخانی مشاهده می شود. کاشی کاری های این دیوار دارای نقوش حیوانی ، گل و گیاه و مرغ ، به رنگ های فیروزه ای ، لاجوردی ، سفید و سبز است .
در این کاشی ها دو مدل کاشی با نقوش و رنگ مختلف دیده می شود که در کنار هم قرار گرفته اند که یکی کاشی های دوره ایلخانی با همان سبک و نقوش معروف این دوره ، نقوش حیوانی ، و دیگری کاشی هایی با نقوش هندسی هستند .
در بالای این کاشی های ایلخانی یک نوار کاشی با سبک و سیاق دوره قاجار کار شده است . علت تفاوت این کاشی ها این است که به دلیل آتش سوزی شهر لنگرود در دوره قاجار ، کاشی های مقبره میر بهادر و این بنا را با هم تلفیق کرده اند . ( به نقل از آقای برکاتی متولی امامزاده )
اتاق اصلی بنا ، پلانی چلیپایی دارد که در دیواره های آن سه طاقچه در جهات شمالی و جنوبی اجرا شده و در پائین و یک متری از کف کاشی های شش ضلعی ایلخانی مشاهده می شوند .
ضریح امامزاده چوبی و جدید و گنبد و دیواره های داخلی آن گچی هستند . در داخل اتاق مقبره نیز بقایای اندک کاشی های ایلخانی در کنار کاشی های قاجاری به چشم می خورد .
یک سنگ کتیبه قاجاری در این محل از آتش سوزی لنگرود حکایت می کند که متن آن به شرح ذیل است :
بسـم الله الـرحــمن الـرحــیم
کـــل لـک الــــــی وجــــهه ای
لنـگرود از حــــــــوادث دوران
سوخت روزی سیه شود شامش
آســتانه کــه آستــــــــــانش را
بسته بودنـــد خلـــق احـــرامش
تکیه گاهی محل ذکر حســـــین
که ملــک داشت پاس اکــرامش
مسجد و مدرس و محله و شـــــــهر
منهـــــدم شد نمانــد جـزنامش
بهــر تعمیــر این عـــــظیم بنا
از میان خـــواص تا عامــــش
فخر تجار و خیر خلق زمـــــان
آنکه حاج حسن بود نامش
توسن سبقت او به میدان تاخـت
ملهم غیب کرد الهامش
آنچه بایست کرد بیش نمود
تا بیابد کمال اســـــلامـش
سرور تاجران گیلانــی
همه مستی کنند از جامــــــش
سر عقل آنکه رهنمای همه است
با همه پختگی بود خامــش
آسمان با وجود رفعتشــان
خیمه کوچکی است در بامــــش
با خود گفتم ا ین بزرگ بنا
که ز حاج حسن شد انجامـــش
در جزایش خدا چه خواهــد داد
روز محشر به خویش و ارحامــــش
در جوابم دو بار گفت خلد
هم از او گیر سال اتمامـــش
بر اساس این شعر و بیت آخر آن که " در جوابم دو بار گفت خلد " ، سال اتمام مرمت بنا 1268 هجری قمری است زیرا کلمه خلد به حروف ابجد می شود ، 634 که چون دو بار تکرار شده جمع ان 1268 می شود .
بقعه آقا سید حسین لنگرود در تاریخ 4/4/1377 به شماره 2045 در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.