عسل به عنوان یکی از قدیمی ترین خوراکی های بشر شناخته می شود. باستان شناسان شواهدی از استفاده از این محصول طبیعی در زمان فراعنه مصر در چهار هزار و چهارصد سال پیش در دست دارند.اما یافته های تازه نشان می دهد که عمر استفاده انسان ها از این فراورده طبیعی حتی بیشتر از این است.
باستان شناسان اعلام کردند که شواهدی از استفاده از موم زنبور عسل در سفال گری های انسان های عصر نو سنگی در اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا یافته اند. این یافته ها شامل دیگ های پخت غذا در شرق ترکیه هست که قدمت آن هشت هزار و پانصد سال تخمین زده می شود.
ملانی رافت سالک ژئوشیمیدان دانشگاه بریستول در انگلیس می گوید: شواهد متعدد و غیرقابل انکاری از استفاده از موم زنبور عسل در مراکز مختلف باستان شناسی در اروپا که متعلق به عصر سنگ است به دست آمده است. این شواهد نشان دهنده رابطه گسترده انسان ها و زنبور عسل حتی در زمان های ماقبل تاریخ است.
اما چرا ردپای زنبور عسل در ظروف سفالی (که برای غذا از آنها استفاده می شده) پیدا می شود؟ باستان شناسان بر این عقیده اند که این موم ها باقیمانده عسلی است که انسان های ماقبل تاریخ به عنوان خوراک از آن استفاده می کردند. نظریه دیگر هم استفاده از موم زنبور عسل به عنوان عایق، یا لایه محافظ، این ظروف است.
رافت سالک می گوید که کاملا مشخص است که انسان های عصر سنگ(حجر) محیط اطرافشان را به خوبی می شناختند و از منابع طبیعی مانند تولیدات زنبور عسل، شیره درختان و قیر برای رفع نیازهایشان استفاده می کردند. مشخص ترین دلیل برای استفاده از زنبور، همان عسل تولیدی آنهاست؛ یک شیرین کننده کمیاب طبیعی در عصر سنگ.
به گزارش ایرنا ازخبرگزاری رویترز،اما بشر خیلی زود فهمید که از موم می تواند در ساخت ابزار مختلف، داروی طبیعی، مواد آرایشی، ساخت چسب و دیگر موارد از آن استفاده کند.باستان شناسان تاکنون ردپای استفاده از تولیدات زنبور عسل در جوامع مختلف را در بیش از 150 مرکز قدیمی در سراسر جهان پیدا کرده اند.
استفاده از موم زنبور عسل در انسان های عصر نوسنگی
