یافته‌های محققان مرکز پرواز گودارد ناسا نشان می‌دهد که شیارهای طولانی و کم عمق روی سطح قمر فوبوس نشانه‌های زودهنگامی از نقص ساختاری است که در نهایت آن را از بین خواهد برد.
فوبوس که در ارتفاع نزدیک به 6000 کیلومتری سطح مریخ گردش می‌کند، نسبت به سایر قمرهای منظومه شمسی به سیاره میزبان خود نزدیک‌تر است. گرانش مریخ هر 100 سال، فوبوس را نزدیک به دو متر به سوی خود می‌کشد.
تا مدتها تصور می‌شد که شیارهای روی این قمر، ترکهایی هستند که در اثر برخورد شکل‌دهنده دهانه Stickney بر روی فوبوس ایجاد شده‌اند.
اما مدلسازی جدید محققان ناسا از این دیدگاه حمایت می‌کند که شیارها بیشتر شبیه نشانگرهای کشش ناشی از نیروهای جزرومدی هستند و اینکه احتمالا درون این قمر شامل توده‌ای از آوار بوده که به سختی در کنار هم قرار گرفته‌اند و با لایه‌ای از سنگپوش پودر شده با ضخامت 100 متر احاطه شده‌اند.
دانشمندان همچنین دریافتند که این شیارها در اثر دهانه برخوردی شکل نگرفته، بلکه در نتیجه یک نقطه کانونی در نزدیکی‌شان ایجاد شده‌اند. کشش گرانشی بین مریخ و فوبوس باعث ایجاد این نیروهای جزر و مدی می‌شود.
تقدیر مشابهی ممکن است در انتظار قمر تریتون سیاره نپتون باشد که به آرامی به سمت آن کشیده شده و از سطح ترک برداشته مشابه برخوردار است.
به گفته دانشمندان، این یافته‌ها همچنین در مورد سیارات فراخورشیدی نیز کاربرد خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، این یافته‌ها در نشست سالانه بخش علوم سیاره انجمن نجوم آمریکا ارائه شده است.
No tags for this post.