به گزارش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، میلاد روحی مجری طرح گفت: در صورت تکمیل مطالعات و دستیابی به تولید انبوه، از نتایج این طرح می توان در صنایع تولید بسته بندی خوراکی ها به ویژه فرآورده های گوشتی یا مواد بسته بندی زیست تخریب پذیر استفاده کرد.
وی بیان کرد: امروزه همزمان با افزایش شیوع بیماری های خاص در جهان، نگرانی مردم نسبت به موادغذایی، ظروف و بسته بندی این مواد افزایش یافته است، بنابراین صنایع مرتبط با موادغذایی، برای پاسخ به این نیاز عمومی به رویکردهای جدیدی مانند استفاده از محصولات گیاهی تمایل یافته اند، ایجاد ویژگی خوراکی و زیست تخریب پذیر بودن بسته بندی های مواد غذایی از دیگر راهکارهای مورد استقبال صنعت غذایی است.
روحی اظهار کرد: هدف این طرح، دستیابی به دانش فنی تولید پلیمری مناسب و کاربردی در صنعت بسته بندی مواد است که علاوه برخواص مطلوب مکانیکی و حرارتی، قابلیت خوراکی و زیست تخریب پذیری نیز داشته باشد.
وی گفت: امروزه مواد بسته بندی مورد نیاز است که علاوه بر افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت غذا، زیست تخریب پذیر باشد و به محیط زیست نیز صدمه نزند، از جمله این مواد می توان به فیلم های خوراکی یا بیوفیلم ها اشاره کرد.
روحی ادامه داد: بیوفیلم ها بر پایه پلیمرهای سنتزی، استحکام، قابلیت نگهداری و کاربرد بیشتری نسبت به انواع طبیعی دارند؛ در بین پلیمرهای سنتزی، انواع آبدوست آنها مانند پلی وینیل الکل به دلیل استفاده از حلال های قطبی مانند آب و الکل، ارزان تر و کم خطر هستند و آلودگی کمتری برای محیط زیست ایجاد می کنند، علاوه بر این، اینگونه پلیمرها معمولا خوراکی هستند و قابلیت زیست تخریب پذیری بیشتری دارند.
وی افزود: با این وجود، فیلم حاصل از آنها نسبت به فیلم پلیمرهای سنتزی آبگریز حساسیت بیشتری به آب نشان می دهد و انتشار رطوبت بیشتری دارد و در این طرح از روش های جدیدی برای بهبود کارایی این پلیمر در بسته بندی موادغذایی استفاده شده است.
این طرح در قالب پایان نامه دکتری و با حمایت شرکت تعاونی دانش بنیان در حال انجام است و این پایان نامه تحت عنوان پایان نامه مورد نیاز صنعت به تایید رسیده است.
بررسی امکان تولید نانوکامپوزیت های بسته بندی خوراکی توسط محققان ایرانی
