قابلیت دست یابی به داروهای مخصوص شیمی درمانی سلول های سرطانی مدت هاست که به یکی از اهداف بزرگ دانشمندان بدل شده است. دلیل این امر هم از اینجا نشات می گیرد که اغلب داروهای موجود علاوه بر این که سلول های سرطانی را مورد هدف قرار می دهند بافت ها و سلول های سالم اطرافشان را نیز تخریب می کنند. دانشمندان به تازگی تحقیقی را به انجام رسانده اند که در نتیجه آن احتمال دارد که بتوانند با استفاده از پروتئین مالاریا به دارویی دست یابند که تنها تومور سرطانی را از بین برده و به بافت های اطراف آسیبی نرساند.
اگر بتوان پروتئین هایی را شناسایی کرد که تنها بتوانند این قندهای یافت شده در سطح سلول های سرطانی را جستجو کرده و مورد هدف قرار دهند می توان پیشرفت چشم گیری را در زمینه داروهای مفید ضد سرطان شاهد بود
مسلما ایده هدف گیری سلول های سرطانی با استفاده از پروتئین های حامل داروهای سمی ایده جدیدی نیست. حتی چندین نمونه از این داروهای پروتئینی از سال 2011 تا کنون نیز مورد تایید مراجع پزشکی قرار گرفته اند. شاید مهم ترین تفاوت میان این داروی تازه کشف شده و داروهای پروتئینی موجود در هدف گیری یک مولکول شکر پیچیده باشد. این مولکول به طور عمده در سلول های سرطانی و هم چنین در جفت زنان باردار یافت می شود و تا حد زیادی در سایر سلول های طبیعی انسان وجود ندارد.
با وجود غفلت های جامعه علمی در رابطه با این مولکول ها، در طی چند سال اخیر این قندهای پیچیده به عنوان یکی از مولکول های مهم موجود در سلول ها در نظر گرفته شده و مورد بررسی قرار گرفته اند. در بسیاری از موارد اطلاعات حمل شده توسط این مولکول های قند پیچیده بسیار بیش تر از اطلاعاتی است که توسط دی ان ای و ژن های انسان حمل می شوند. احتمالا مهم ترین بخش این مطالعه هم تمرکز بر هدف گیری این قند ها در سلول های سرطانی است.
تلاش های قبلی در زمینه استفاده از این قند های پیچیده به عنوان هدفی برای درمان سرطان بسیار مورد تشویق قرار گرفته است. با این حال بیش تر این تلاش ها در زمینه ساخت واکسن های سرطان بوده است؛ بنابراین اگر بتوان پروتئین هایی را شناسایی کرد که تنها بتوانند این قندهای یافت شده در سطح سلول های سرطانی را جستجو کرده و مورد هدف قرار دهند می توان پیشرفت چشم گیری را در زمینه داروهای مفید ضد سرطان شاهد بود.
اگرچه نتایج حاصل از این تحقیق بسیار شگفتی آفرین هستند اما تا هنوز هم تا ایجاد داروهای مناسب با استفاده از این روش مدت زمان زیادی باقی است. با این حال می توان این تحقیقات را بسیار امید بخش دانست.
No tags for this post.