پژوهشگران و دانشمندان موسسه زیست شناسی تکوینی ماکس پلانک Max Planck Institute for Developmental Biology موفق به ابداع روش جدیدی جهت بررسی درستی و آزمایش دی ان ای اخذ شده از نمونه های آثار باستانی شده اند . بر اساس گزارش های منتشر شده ، این روش جدید بر پایه تغییرات بیو شیمیائی رخ داده در مواد آلی که طی گذر سال های طولانی در آن ماده ذخیره می شوند ، بنا شده است . این تغییرات سبب پدید آمدن سیتوزین cytosine (C) می شود که یک بلوک ساختمانی از دی ان ای محسوب می شد . سیتوزین سبب خوانش ناصحیح تی ماین thymine (T) که یکی دیگر از اجزای ساختاری دی ان ای است شده و به این ترتیب می توان تاثیرات آن را مطالعه کرد .
در حقیقت با توجه به این روش جدید و بر پایه این کشف ، پژوهشگران می توانند با مطالعه و آنالیز نمونه های دی ان ای ، الگوی ساختاری سیتوزین را مطالعه کرده و با توجه به تغییر سیتوزین و تی ماین ، نسبت به شناسی جدید یا قدیمی بودن نمونه اقدام کنند .
در حقیقت با توجه به این روش جدید و بر پایه این کشف ، پژوهشگران می توانند با مطالعه و آنالیز نمونه های دی ان ای ، الگوی ساختاری سیتوزین را مطالعه کرده و با توجه به تغییر سیتوزین و تیماین ، نسبت به شناسی جدید یا قدیمی بودن نمونه اقدام کنند .
در همین زمینه کلمن ویسه Clemens Weiß ، پژوهشگر ارشد این تیم تحقیقاتی اعلام کرد : " نمونه های دی ان ای جدید به سادگی می تواند ساختار نمونه دی ان ای باستانی را تحت تاثیر قرار داده و آلوده کند ، بنا بر این تدوین شرایطی که بتوان بر پایه آن به نمونه دی ای تاریخی معتبر اطمینان کرد ف بسیار مهم است . "
گفتنی است این تیم تحقیقاتی جهت بررسی میزان کار آمدی این روش جدید ، نمونه های دی ان ای باستانی گندم هایی که در کاوش های باستان شناسی زیر آب در جزایر ویت Isle of Wight به دست آمده بود را مورد بررسی و آنالیز قرار دادند .
پیش از این گمان می رفت که گندم در حدود 8 هزار سال پیش توسط انسان در اروپا مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان یک کالای تجاری بین گروه های شکارچی و جمع آوری کننده غذا در این مناطق تبادل می شده است ولی مطالعات جدید نشان می دهد که این گیاه دست کم برای چند سده دیرتر از آن چه تصور می شد توسط ساکنان قاره اروپا مورد استفاده قرار گرفته است .
منبع
No tags for this post.