در یکی از پژوهش ها که در سال 1971 میلادی درباره خواندن لغات توسط انسان انجام شد این نتیجه به دست آمد که انسان ها در خواندن لغات معمولا بر روی حروف اول تعلل می کنند و حرف دوم را نادیده می گیرند؛ اما این پدیده بسیار پیچیده تر از این نتیجه کلی و ساده است.
اگر چه هنگام خواندن یک متن ممکن است لب های شما اصلا حرکت نکند و کاملا ساکت باشید اما در این حالت نیز بخشی از بدن شما در حال تلفظ لغات است.
اگر فکر می کنید که دیگر دوران تمرین کردن نحوه تلفظ کلمات برای شما به پایان رسیده است باید بدانید که به احتمال زیاد اشتباه کرده اید. اگر چه هنگام خواندن یک متن ممکن است لب های شما اصلا حرکت نکند و کاملا ساکت باشید اما در این حالت نیز بخشی از بدن شما در حال تلفظ لغات است.
محققان در سال 1971 با آزمایشی که بر روی داوطلبان خود به انجام رساندند متوجه این امر شدند. در این آزمایش از داوطلبان خواسته شده بود که اگر در طی فرایند آزمایش با کلمات بدون معنی برخورد کردند آنها را کنار بگذارند. در طی این آزمایش به داوطلبان واژگانی ارائه شد که از لحاظ املایی غلط بوده ولی تلفظ آنها معنای دقیقی را می رساند. در نتیجه آنها نیز نتوانستند برخی از این واژگان را به عنوان واژه های بی معنا در نظر بگیرند.
پژوهش های بعدی نشان داد که قضیه پیچیده تر از این است. محققان معتقدند که مغز انسان راه های متفاوتی برای تحلیل یک کلمه دارد ولی در بسیاری از موارد انسان ها کلمات را با کلماتی که به لغت اصلی از نظر هجایی و صدا نزدیک هستند اشتباه می گیرند. به این ترتیب انسان ها همچنان باید تا پایان عمر خود برای خواندن یک کلمه به مانند یک کودک، حرف به حرف آن را در ذهن خود تکرار کنند.
مترجم: احمد محمد حسینی
No tags for this post.