این فیلم، داستانی تخیلی دارد اما این روایت هیجان انگیز فاصله زیادی هم با واقعیت ندارد زیرا بسیاری از تجهیزات و ابزارآلات فضایی که ناسا تاکنون ساخته به مراتب بیشتر از آنچه از ابتدا تعریف شده بود به کار خود ادامه می دهند. در این خصوص می توان به نمونه هایی نظیر مریخ نوردها تا تلسکوپ فضایی کپلر اشاره کرد.
در تازه ترین فیلمی که در عرصه فیلم های علمی و تخیلی ساخته شده یعنی «مریخی ها» چنین تصور شده که یک فضانورد می تواند تا سالیان طولانی در اقامتگاه فضایی زندگی کند که ناسا اساسا برای تنها 30 روز زندگی طراحی کرده است.
از سال 1998 تا 2011 و با تلاش مشترک 5 آژانس فضایی در سراسر جهان بزرگترین سازه ساخت دست بشر برای به کارگیری در فضا آماده شد. در ابتدا ناسا بر این باور بود که ایستگاه فضایی بین المللی تا سال 2015 ظرفیت به کارگیری را خواهد داشت. اکنون همان زمانی است که ناسا متصور شده بود و درحالی که این روزها شاهد برگزاری جشن پانزدهمین سالگرد فعالیت این آزمایشگاه فضایی در فاصله حدود 400 کیلومتری زمین هستیم اما همچنان سر حال و بدون کوچکترین نقصی به کار خود ادامه می دهد. اکنون این پرسش مطرح می شود که آیا ایستگاه فضایی بین المللی قابلیت فعال بودن تا 15 سال دیگر را هم دارد؟
چند سال پیش اداره کنندگان ارشد ایستگاه فضایی بین المللی بازه زمانی به کارگیری آن را تا سال 2020 اعلام کردند و پس از آن این بازه تا سال 2024 تمدید شد و این بدان معناست که حداقل 9 سال دیگر می توانیم در آزمایشگاهی که بالای سرمان قرار دارد مجموعه متنوعی از آزمایشاتی را انجام دهیم که امکان انجام آنها اینجا و بر روی زمین وجود ندارد. در این ایستگاه فضایی می توان فناوریهای مربوط به فضاپیماهای جدید و به خصوص آنهایی که قرار است انسان را به مریخ ببرند مورد آزمایش قرار داد. اما ممکن است ناسا به طولانی تر کردن این بازه زمانی هم فکر کند!
شرکت بوئینگ که یکی پیمانکاران اصلی پروژه ایستگاه فضایی بین المللی محسوب می شود در متن مطالعاتی قرار دارد که احتمال طولانی تر شدن عمر مفید این ایستگاه فضایی تا سال 2028 را مورد بررسی قرار می دهد. دانشمندان ارشد ناسا و سایر آژانسهای فضانوردی که در این پروژه حضور دارند به خوبی می دانند که همزمان با گردش ایستگاه فضایی بین المللی به دور زمین، بدنه آن در حین قرار داشتن در برابر خورشید بسیار داغ و در ساعات بعدی که آن سوی زمین قرار می گیرد بسیار سرد می شود. سرد و گرم شدن بدنه این سازه غول پیکر فرسودگی تدریجی آن را به همراه دارد. گذشته از آن باید به اتصال و جداشدن فضاپیماهای سرنشین دارد و باری نیز اشاره کرد. مجموع این تحولات استرسهای مکانیکی زیادی را به ایستگاه فضایی بین المللی وارد می سازد. با این حال به نظر می رسد این آزمایشگاه معلق در مدار زمین شانس بالایی برای ادامه حیات تا سال 2028 را داشته باشد.
No tags for this post.