به منظور بررسی و ارزیابی واكنش عملكرد و اجزای عملكرد گندم در پاسخ به كاربرد كودهای زیستی (بیولوژیك)، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 90-1389 به صورت اسپلیت پلات فاكتوریل در قالب طرح بلوك های كامل تصادفی با 3 تكرار اجرا شد.
تاثیر كودهای زیستی نیز بر عدد كلروفیل متر، عملكرد دانه، شمار دانه در سنبله و میزان گلوتن معنی دار بود. در حالی كه كودهای زیستی بر ارتفاع بوته، شمار پنجه بارور، عملكرد ماده خشك و عملكرد كاه تاثیر معنی داری نداشتند
عامل اصلی آزمایش شامل كشت در زمین آیش و كشت پس از برداشت یونجه در كرت های اصلی و عامل های فرعی رقم در دو سطح (فلات و پارسی) و كودهای زیستی در چهار سطح (نیتروكسین، میكوریزا شامل قارچ و ریشه، نیتروكسین و میكوریزا و شاهد) در كرت های فرعی قرار گرفتند.
صفات اندازه گیری شده شامل شاخص سطح برگ، ماده خشك، سرعت رشد نسبی، ارتفاع بوته، شمار پنجه و عدد كلروفیل متر (سبزینه سنج)، عملكرد و اجزای عملكرد، شاخص برداشت و میزان گلوتن دانه گندم بود. نتایج نشان داد كه تناوب بر همه صفات مورد بررسی به جز شاخص برداشت تاثیر معنی داری داشت.
از بین دو رقم مورد بررسی رقم پارسی از نظر ارتفاع بوته و عملكرد دانه برتری نشان داد و این در حالی است كه تفاوت معنیداری از نظر میزان گلوتن بین دو رقم وجود ندارد. همچنین كودهای زیستی باعث افزایش سطح برگ، روند تجمع ماده خشك و سرعت رشد محصول شدند. تاثیر كودهای زیستی نیز بر عدد كلروفیل متر، عملكرد دانه، شمار دانه در سنبله و میزان گلوتن معنی دار بود. در حالی كه كودهای زیستی بر ارتفاع بوته، شمار پنجه بارور، عملكرد ماده خشك و عملكرد كاه تاثیر معنی داری نداشتند. بیشترین عملكرد دانه در رقم پارسی و تیمار مخلوط نیتروكسین میكوریزا در تناوب با یونجه به میزان 435 گرم در متر مربع بود.
منبع: حسین زارع، علیرضا كوچكی، مهدی نصیری محلاتی، پرویز رضوانی مقدم، 1394، ارزیابی تاثیر تلقیح كودهای زیستی بر ویژگیهای كمی و كیفی دو رقم گندم در تناوب با یونجه. مجله كشاورزی بوم شناختی، سال پنجم، شماره 1.
No tags for this post.