بر خلاف همیاری در میان افرادی که به طور مرتب یکدیگر را ملاقات می‌کنند، تعاملات یک باره در میان غریبه‌ها با انگیزه دریافت کمک در عوض کمک انجام نمی‌شود. دو محقق آلمانی موقعیتی را بررسی کردند که برای همگان شناخته‌شده است و آن ایستادن در صف خرید یا پرداخت در یک سوپرمارکت بود.
دانشمندان آزمایش میدانی را طراحی کردند که در آن، دو شرکت‌کننده مرد در صف پرداخت یک سوپرمارکت حضور داشتند و جنسی را حمل می‌کردند که به وضوح برای مشتریان دیگر قابل‌رویت بود.
هر فردی 60 بار در صف ایستاد. در 50 درصد موارد، وی بطری آب و در 50 مورد دیگر بطری نوشیدنی الکلی را حمل کرد. ترتیب این اجناس به طور تصادفی بود و یک مشاهده‌گر مستقل بر هر حالت نظارت می‌کرد.
این آزمایش نشان داد مشتریان بیشتر مایل بودند در صورتی که دریافت‌کننده کمک به میزان قابل‌توجهی در زمان انتظار صرفه‌جویی کند، به وی کمک و اجازه دهند که او در صف از آن‌ها جلوتر بزند.
در واقع کمک‌کنندگان بالقوه بیشتر تمایل داشتند در صورتی که فواید دریافت‌کننده کمک به نسبت هزینه کمک‌کنندگان زیاد باشد، با او همکاری کنند.
با این حال، آمادگی همکاری‌کنندگان بالقوه در صورتی که بطری مشروبات الکلی را حمل می‌کرد، تا حد قابل توجهی کاهش یافت زیرا مردم مصرف‌کنندگان این نوشیدنی‌ها را به عنوان افرادی بی‌مسئولیت و بی‌اخلاق تصور می‌کنند.
مردم ممکن است مصرف‌کنندگان این نوشیدنی‌ها را به عنوان افرادی که خود به دیگران کمک نمی‌کنند، تصور کنند. بنابراین تمایل افرادی که به شخصی کمک می‌کنند تا حد زیادی به تصویری بستگی دارد، که آن‌ها از دریافت‌کننده کمکی در ذهنشان دارند.
پژوهش‌های بیشتری برای کسب دانش درباره مولفه‌های تعیین‌کننده رفتار همکاری‌گونه انسان‌ها باید انجام شود. تحقیق جدید یافته‌های اولیه را در مورد همکاری بین غریبه‌ها ارائه می‌دهد و پتانسیل آزمایش میدانی برای بررسی همکاری انسانی را نشان می‌دهد.
این پژوهش در مجله Human Nature منتشر شده است.
No tags for this post.