این تحقیق به رهبری «تریسی ال بیل» استاد علوم اعصاب دانشکده دامپزشکی پنسیلوانیا و دانشکده پزشکی پرلمن صورت گرفت و وی و همکارانش به سرنخ‌های مهمی دست یافتند که نشان می‌داد تجربیات زندگی پدر چگونه ممکن است بر رشد مغز جنین و سلامت روان کودکان آینده از طریق ابزار صرفا بیولوژیکی تاثیر بگذارد.
این محقق گفت: برای من جالب توجه بود که استرس به ظاهر خفیفی که به یک موش نر وارد شده، چگونه باعث تغییری عظیم در پاسخ ریزآر‌ان‌آی‌ها می‌شود و بر رشد جنین در آینده اثر می‌گذارد.
محققان در تحقیقات اولیه اسپرم موش‌های پدر تحت استرس را با همتایان بدون استرس مقایسه کرده و دریافتند افزایش بیان 9 ریز آر‌ان‌ای در حیوانات تحت استرس قابل مشاهده است. این گروه از محققان، سپس 9 ریزآر‌ان‌ای را به جنین موش تزریق کردند و هنگامی که جنین رشد کرد، به بررسی پاسخ او به استرس پرداختند و مشاهده کردند جنینی که تزریق آر‌ان‌ای را دریافت کرده است هنگامی که در معرض یک استرس قرار می‌گیرد، سطوح کورتیزون متفاوت‌تری نسبت به جنین کنترل شده دارد.
موش‌هایی که چند آر‌ان‌ای به آنها تزریق شده بود، همچنین تغییرات قابل توجهی را در بیان صدها ژن در هسته paraventricular، منطقه‌ای از مغز که مدیریت مقررات استرس را به عهده دارد، نشان دادند.
این گروه قصد دارد در آینده به بررسی عواملی بپردازد که می‌تواند به مشتقات سلولی و انتشار آر‌ان‌ای و یا مداخله منجر شود و از جمله تاثیر ارائه پاداش به جنس نر تحت استرس و تاثیرات آن بر جنین را بررسی کند.
آنها همچنین امیدوارند بتوانند به پژوهش نقش آر‌ان‌ای در انسان‌ها و تاثیر آن بر نحوه واکنش نمونه‌ها به استرس بپردازند.
به گزارش ایسنا،نتایج این تحقیق در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر خواهد شد.
No tags for this post.