به گزارش مهر، فضانوردان بیشتر به خاطر این نکته از شهرت خاصی برخوردارند که در اوج سلامتی راهی فضای می شوند. اما آنها هم مانند هر انسان دیگری ممکن است بیمار شوند حتی اگر در فضا باشند.
به رغم تلاشهایی که توسط خدمه پرتابهای فضایی در زمین صورت می گیرد تا هم فضاپیما و هم محموله آن به طور استرلیزه راهی فضا شود اما زمانی که فضانوردان از زمین جدا می شوند باکتری، ویروس و قارچها را با خود به همراه می برند که می توانند شرایط بیمار شدنشان را فراهم کنند.
محققان به تازگی مطالعه ای در این زمینه انجام داده و متوجه شده اند ذرات گرد و غباری که در ایستگاه فضایی بین المللی یافت می شود حاوی پاتوژن های باکتریایی هستند. محققان این ذرات را از فیلتر هوا و مخازن خلاء موجود در این ایستگاه فضایی جمع آورده کرده اند.
این مطالعه که نتایج آن در نشریه Microbiome منتشر شده تأکید بر این احتمال ندارد که این ذرات باکتریایی خطری برای سلامت فضانوردان به همراه داشته باشد. با این حال تأکید شده است که ریزارگانیسم هایی که در روی زمین خطری برای انسان به همراه ندارد ممکن است در فضا موجب تورم یا سوزش پوست شود.
به طور کلی آلودگی (میکروبی) یکی از نگرانی های اصلی فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی محسوب می شود. مشکل اینجاست که بر خلاف زمین، آلودگی و گرد و غبار نشست نمی کند و همواره به حالت شناور در محیط با جاذبه اندک ایستگاه فضایی بین المللی وجود دارند. سیستم ایمنی بدن فضانوردان در فضا ضعیف می شود که در نتیجه آن احتمال ابتلا به عفونتها افزایش می یابد.
ناسا اعلام کرده که بخشی از وظایف معمول ساکنان ایستگاه فضایی بین المللی انجام کارهای مربوط به آزمایش کیفیت هوا، آب و سطوح است. برای این منظور پروتکل هایی مخصوص پاکیزه سازی در این ایستگاه فضایی به کار برده می شود تا این آزمایشگاه ۱۰۰ میلیارد دلاری همواره محیطی تمیز و عاری از باکتری و ذرات بیماری زا داشته باشد.
اما بیماری همواره در کمین است. اگر فضانوردان در فضا بیمار شوند از تجهیزات پزشکی ویژه امدادرسانی که در ایستگاه فضایی بین المللی تعبیه شده استفاده می شود تا تشخیص و درمان آنها به خوبی انجام شود.
فضانوردانی که به مأموریتهای فضایی ایستگاه فضایی بین المللی اعزام می شوند آموزشهای لازم را برای مدیریت اینگونه شرایط پشت سرگذاشته اند. آنها حتی می توانند در مواقع ضروری با پزشکان حاضر در زمین تماس گرفته و مشورت های لازم را دریافت کنند. اما در شرایط حادتر این امکان وجود دارد که خدمه بیمار به زمین منتقل شود.
باکتری هایی که سر از فضا و ایستگاه فضایی بین المللی درمی آورند در مقایسه با زمانی که در زمین حضور داشتند با شرایط محیطی سخت تری مواجه هستند. در اینجا (ایستگاه فضایی) تلفیقی از جاذبه اندک، قرارداشتن در معرض پرتوهای فضایی، متراکم بودن افراد در محیطی محدود و بالابودن سطح دی اکسید کربن فضای داخل ایستگاه این شرایط خاص را فراهم می کند.
درک این نکته که باکتری ها چگونه خود را با سفرهای فضایی تطبیق می دهند می تواند کلید حفظ سلامتی فضانوردان در مأموریتهای اکتشافاتی آینده باشد.